Büyürken günlük rutinlerin var mıydı? Ailen sana günlük olarak yaptırdığı sorumluluklar verir miydi? Her gün karşılaştığın beklentiler nelerdi? (Ödev yapmak, bulaşıkları yıkamak, kardeşe bakmak, yatağını toplamak vb.)

Ailemde kalkma, kahvaltı, işe gitme, öğle yemeği, kestirme, akşam yemeği gibi her şeyin belirli bir saati vardı. Evlendiğimde, 10 yıldan uzun bir süre boyunca evden uzakta bekar yaşamış olan eşime, ailemin evinde yemek saatlerine zamanında gelmekte hiçbir tolerans olmadığını açıklamam gerekti.

Rutinler bize bir huzur getirir. Aslında, birçok psikolog ve doktor da kabul eder ki, rutinler uyku düzenimize, ideal kilomuzu korumamıza, kaygıyı azaltmamıza ve genel anlamda daha iyi iletişim kurmamıza yardımcı olur. Hayatta ihtiyaç duyduğumuz beklenti ve ritimleri oluşturmamıza destek olur.

Belki de şöyle diyebilirsin: “Ama rutinler sıkıcı” ya da “Rutinlerden uzak, özgür olmak istiyorum.” Gel birlikte düşünelim; hayatında seni başarıya götüren rutin zamanlarını hatırla. Mesela işe zamanında gitmek? Ya da bir sınıf ödevini zamanında teslim etmek? Belki de bir arkadaşınla düzenli olarak buluşup onun Mesih’te büyümesine yardım etmek? Veya günlük diş bakımı ve düzenli diş kontrollerinin çürükleri nasıl azalttığını düşün. Rutinler takıntı ya da baskı aracı olmamalı. Aksine, sağlıklı bir yaşam tarzı için bilinçli seçimler olmalı.

Çocukken ailece her gün birlikte yemek yediğimiz zamanları düşündüm. Annem için yemekleri tam zamanında masaya koymak kesinlikle stresli olmuştur, ve çocuklar olarak her zaman yardımcı olduğumuzu da söyleyemem; ama o bunu öncelik haline getirdi. Bu, benim de çocuklarıma aktarmaya çalıştığım bir aile değeri haline geldi: birlikte yemek yemek. Aile içi iletişimi ve birlikteliği teşvik eden bir rutindi bu (ve yemek zamanlarında aktarılan görgü kurallarını da unutmayalım).

Gelenekler ya da rutinler eğlenceli de olabilir, dört gözle beklenen şeyler haline gelebilir. Her öğleden sonra, ev işlerine kısa bir ara verildiğinde, annem komşumuz Erma ile çay içerdi. Kendi favori çayları vardı ve sık sık yenilerini de denerlerdi. Benzer bir yaşam döneminden biriyle sohbet etmek ve dinlenmek için bir zamandı bu. Annemin bu zamanı dört gözle beklediğini biliyorum.

Kızlarımdan biri, her Pazar ev yapımı hamburger ve fırında patates kızartması yeme geleneği oluşturdu. Bu, ailenin her hafta dört gözle beklediği bir şey. Ayrıca, eğer babaları evdeyse, çoğu akşam “aile dans zamanı” yapıyorlar ama sadece oyuncaklar toplandıktan sonra. Bunlar basit ama hayat veren rutinler.

Bir Yahudi Hristiyan konuşmacının Şabat üzerine verdiği bir semineri dinledim ve ardından Şabat’ı yaşamanın ritmi üzerine birkaç kitap okudum. Yahudi toplumunun birlikte zaman geçirmeye, dinlenmeye ve özellikle Tanrı’nın sözüne zaman ayırmaya duyduğu özlem ve beklenti, gerçekten hayranlık uyandırıcı ve arzu edilesi. Ben de İsa’yla günlük zaman geçirme rutinimi çok seviyorum. Aynı şekilde Şabat’ın ritmini de giderek daha çok benimsiyorum. Dünyadaki karmaşa, yoğunluk ve hüzne rağmen, bu zamanlarda O’nun huzurunu buluyorum.

Peki senin dört gözle beklediğin hangi rutin var? Belki senin “Erma ile çay” anın bambaşka görünüyor. Peki ya “İsa ile çay”? Umarım sen de Rabbimizle ruhunu doyuran bir şekilde buluşmayı sabırsızlıkla beklersin.