O durgun kış gecesinde, bir şeyler ters gitti... olağanüstü bir şey... doğaüstü bir şey. Çobanlar Davut’un Kenti'ne koştular ve Kurtarıcılarını buldular, tıpkı meleğin söylediği gibi... bir ahırda ve kundağın içinde. Bu, vaat edilen Kişiydi, bu Mesih’ti! Tanrı sonunda halkıyla birlikte yaşamaya gelmişti, ama hiç kimsenin beklemediği bir şekilde.

Çobanların baktığı bu kutsal Çocuk kimdi? Hataya düşmeyin lütfen! Şimdi bir bebeğin bedeninde dünyaya adım atan bu İsa, beden almış Tanrı’ydı. O, sonsuzluk bile var olmadan önce Baba Tanrı’nın yanında daima var olmuştur. O, Baba Tanrı ve Kutsal Ruh ile eşit, ezeli ve ebedi Tanrı’dır.

Ancak İsa, insanlığın fiziksel sınırlandırmalarını üzerine aldığında, bunu cennetteki varlığının ayrıcalıklarından ve ulviyetinden vazgeçme pahasına yaptı. (Filipililer 2:6-7). Tanrısal ayrıcalıklarını bir yana bırakıp, Baba Tanrı’nın yanında sahip olduğu yücelikten soyundu İsa. Baba'ya, "Evet Baba, gideceğim" diyerek, insan bedenide dünyaya gelip çok sevdiği insanlarla birlikte yaşamayı seçti.

Peki gideceğim dediği yer neresiydi? Nerede doğacaktı bedende gelen bu Tanrı? Beytlehem’de. İsa, kul özü alarak insan suretinde Beytlehem’e geldi. Bir an için çobanların ne gördüğünü hayal edin. İşte orada, bir ahırda ve kundağa sarılmış bir bebek. Onun yumuşak ellerini ve düğme gibi burnu nu görüyor musunuz? Ağlayışını duyabiliyor musunuz? Orada, o yemlikte bütün haşmetiyle bir insan yatıyor. Bu kutsal bebekte Tanrı’nın insani bir doğayla buluşmasını görüyoruz. Bu bebeğin gözlerinin derinliklerine bakın ve yaşamın başlangıcını görün.

Daha sonra, kusursuz doğası ve yaşadığı kusursuz ve kutsal yaşamıyla tamamen benzersiz olan bu ilahi İnsanoğlu, ölüm noktasına, hatta çarmıhta ölüme bile itaat ederek kendini alçalttı. Ölmenin tüm yolları arasından, en aşağılayıcı ve acı verici ölüm türü olan çarmıhta öldü.

Tanrı’nın Oğlu kendini alçalttı. Bir bebeğin bedenini aldı. Aşağılayıcı bir ölümle öldü. Ama Baba Tanrı O'nu çok yükseltti ve yüceltti. İşte, bir gün herkes dirilen bu Rab'be tapınmak için, Baba Tanrı'nın yüceliği için O’nun önünde eğilecek.

Bütün bu olanlar, yazılanlar, her şey O'nun ihtişamıyla ilgilidir. Ne yüce bir doğuş! Ne korkunç bir infaz! Ne mükemmel bir Tanrı. İsa, sonsuza dek tek bir kişide iki farklı doğayı taşıyan, eksilmeyen, hem Tanrı hem insan olan Rab’dir. İşte Yemlikteki Bebek budur!

 Kaynak Ayetler: Yeşaya 7: 14, Filipililer 2: 5-11