Hatırlıyorum 

Hamileliğin uzun bekleyişini…

Vücudumun gerilmesini,

Doğumun

Keskin acısını.

Hatırlıyorum 

Her şeyi durdurdu 

Dünya gözümde kayboldu 

Kucağıma seni aldığımda 

Ve ikimizden başka

Kimse yoktu 

Bir anlığına.

Hayatımda hiç tanımadığım bir sevinç vardı 

Yüzünü gördüğümde 

Sevgili bebeğim.

Acaba 

Ağırlığı ne kadardı

Dünya’nın Umudu’nun

Nur topu gibi büyüyorken 

Bir İbrani kızının rahminde.

Acaba

Ne kadar derindi

Onların özlemi 

Hamilelikten çok daha uzun süren

Mesih’i, yürekten bekleyişleri.

Acaba

Yaratıcı nefesini tuttu mu?

Gökerlerdeki Babamız 

Hayranlık içinde soluksuz kaldı mı?

Sevinçten gözleri yaşardı mı

Biricik Oğlu’nun doğuşunu izlerken?

Baba yüreği gururla doldu mu?

Meleklerine 

-Haydi! Çobanlara haber verin

Derken?

Acaba 

Meryem’in anne yüreğinin

Benimkisi gibi

Bir anısı var mıydı? 

Bir anlığına 

O ve minicik Mesih’inden

Başka 

Dünyada hiç kimsenin olmadığı?

Dağları oymuş olan

Denizleri sermiş olan

Gözlerini açtığında 

Bir tek annesinin yüzünü gördü mü?

Kundağa sardı mı

Sarılıp uyudu mu

Ödünç aldığı Oğlunu

Kendine sakladı mı

Tek bir an için?

Tatlı bebek kokusundan içine çekti mi?

Ah İsa.

Benim hatırlamama yardım et

Senin küçükcük olduğunu

Bizim için

Benim için.

Benim hatırlamama yardım et

Çocuklarımızın hep ödünç alındığını

Kucaklarımızda bebekler 

Kısa bir süre

Bir kaç an.

Hepsi Senindir

Rab’bim.

Anne yüreğimi tazele 

İsa

O da bir armağan —

Annelik.

Sana şükrediyorum, İsa

Bebeklerim için

Çocuklarım için.

Onları Sana geri vermem için

Bana güç ver

Sevgili mükemmel Babam.