Tartışma Tek Yol Mu?

Son zamanlarda din, inanç gibi konuların tartışmalarının dünyanın her tarafında adeta derbi bir futbol maçı havasına dönüştüğünü gözlemliyorum. Bir yanda benim inancım diğer yanda rakibimin inancı. Hangisi daha iyi, hangisi daha mantıklı ya da daha önemlisi hangisinin savunucusu daha zeki ve akıllı. Seyirciler bu gibi karşılaşmalardan hoşlanıyorlar ama görünen o ki bu seyircilerden pek azı gerçeği arıyor. 

Öyleyse neden bu kadar ilgi çekici geliyor?

Dedim ya senin takımın benim takımım karşılaştırmalarını seviyoruz diğer taraftan da bunu anlayabiliyorum. Tıpkı futbol takımları inançlarımız da genellikle, annemizden babamızdan, dede ve ninelerimizden bizlere kalan birer miras gibi aslında, yani mesela aslında hangisinin doğru ve gerçek Tanrı’yı anlattığı değil, benim takımımın kazanması, kaybetse bile iyisi ile kötüsü ile inancımızın bize ait olduğu.

Ancak burada bazı önemli etkenleri de göz ardı etmemek gerektiğini düşünüyorum.

İnanç meselesi sempatinin ötesinde bir olgu aslında, yaşamımızı ve hatta inançların özünde bu dünya yaşamından sonraki yaşamı da derinden etkiliyor, adeta kaderini belirliyor.

Yaşamımızı değiştiriyor derken, her inanç içerisinde yardımsever, iyi, topluma faydalı bireyler olacağını hem biliyor hem tecrübe ediyorum ama DÜNYA GÖRÜŞÜMÜZün pek çok açıdan hem bireysel hem de toplumsal olarak etkisini de yadsıyamayacağımızı düşünüyorum…

Öyleyse şuradan başlamalı belki de..

İnanç miras kalabilir mi?

Evet ve hayır…

İnanç bir marka ya da kültürden ibraret bir fikir arsası ise, içerisine de kendi tasarımını yaptığınız alışkanlıkları prefabrik biçimde dikerseniz burada sorun çıkmıyor.

Ama sorun, hayatın anlamını sorgulamak, keşfetmek, gerçeği bulmak ve Tanrı’yı anlamak isteyince çıkıyor. O zaman inanç ya da din dediğimiz kaynak sorularımıza yanıtlar vermesi gerekiyor…

Ama bunun en iyi yolu fikir tartışmaları mı? Tartışılır. 

Belki başka yollar da vardır, mesela MEYVELER.

Çünkü fikir tartışmalarındaki savunmacı argümanlar çoğu zaman doğru sonuç veremiyor.

Mesela, tarihte din adına yapılan zulümler, aslında sadece tarihte değil günümüzde bile inanç adına pek çok katliam yapılıyor. Bu çinde, ortadoğuda ve afrikada ve daha pek çok yerde. Bunu pek çok inançta görmek mümkün, ararsanız bulabilirsiniz…

Bu yüzden şu soruların kritik olduğunu düşünüyorum.

İnanç adına yapılan zulüm, inancın rol modeli tarafından destekleniyor mu?

Ne demek istiyorum?

Bir kaç soru ile anlatmaya çalışayım

İnancın rol modeli, yani Peygamberi, bu gibi konularda ne düşünürdü?

Kendisi de katliam yaptı mı, öldürdü mü?

Ahlaki standartları nasıldı?

İnancın rol modeli olan önderin yaşam tarzı nedir?

Benim bu günkü etik değerlerim ile uyuşuyor mu?

Şu da göze alınmalı… O dönem o gerekliydi O’nu yaptı mantığına dikkat etmek gerekir, çünkü bu dönemin de gereklilikleri farklı açılardan farklı yorumlanabilir…

Öze, yüreğe, karaktere bakmak lazım

Kısacası meyvelere bakmak lazım.

Meyveleri nasıl, acı mı tatlı mı?

“"Sahte peygamberlerden sakının! Onlar size kuzu postuna bürünerek yaklaşırlar, ama özde yırtıcı kurtlardır. Onları meyvelerinden tanıyacaksınız. Dikenli bitkilerden üzüm, devedikenlerinden incir toplanabilir mi? Bunun gibi, her iyi ağaç iyi meyve verir, kötü ağaç ise kötü meyve verir. İyi ağaç kötü meyve, kötü ağaç da iyi meyve veremez. İyi meyve vermeyen her ağaç kesilip ateşe atılır. Böylece sahte peygamberleri meyvelerinden tanıyacaksınız.” (Mat 7:15-20)