Bu kurbanların en önemli unsuru bir kelime ile özetlenebilir: Kefaret. Kefaret nedir?  Aslında bu Türkçe sözcüğün kökeni İbranicedir. İbranice “kippir” fiilinin anlamını Hullinger iyi açıklamıştır.^[1] Kefaretin bir kullanımı “örtmek”tir ve Arapça köküne benzer. Başka bir kullanımı da “fidye ile gazap yatıştırmak”tır. Bir diğer anlamı da “arındırmaktır.” Hullinger’in argümanları, hem İbranice sözdizimine ve gramere hem de bağlama dayanır. Levililer’de “gazap yatıştırma” olmasına rağmen, “arındırma/paklanma”nın daha kapsamlı bir anlamının olduğunu ve gramere daha uygun olduğunu düşünür. Yahve’nin İsrail halkı “arasında” olması ve halkın günahtan “kirlenmiş” olması “kefaret”i gerektirmektedir.