Bana İnanan Hiç Kimse Yok.(Neredeyse Hiç)

Bu yazımda gerçmişte yazdıklarım gibi değil, daha genel bir konuyu ele almak istiyorum. Ben iman ettikten sonra etrafımda zaten gruplar halinde onlarca insan vardı. Bu gruplar kutu oyunları çevrem, iş çevrem ya da spor amaçlı çevrem gibiyken, iman ettikten sonra bu çevrelerin hepsini bir araya koydum. Bana inanan ve iman ettiğim Tanrı’yı anlayan, kabul etmeseler de en azından “bana inanan” veya hiç inanmayan olarak ayırmaya çalıştım. Başarısız bir girişimdi çünkü gerçekten kimin bana inanıp inanmadığını anlayamıyordum. Bazıları kısa ve çekimser yanıtlarla inancınla değil seninle ilgileniyoruz deseler de biliyordum ki gerçek çok daha farklıydı. Çünkü beni gerçekten seviyorlarsa bile ben değişiyordum. Birçok alışkanlığım, hobim, ilgi alanım değişmişti bile… Bense bana inanan ve inanmayan insanları ayıramayacağımı anlamıştım. İnsanlar genel olarak batı özentisi, adı güzel olduğu için Hristiyan, karizmatik duruyor ondan din değiştirmiş(ki ben din değiştirmedim önceden ateisttim) veya islamı araştırsa Müslüman olur ama araştırmıyor diyordu. Bunların tamamı zaten yanlıştı. Biliyordum ama gene de bir süre bunlarla savaştım. Sorular doğru sorulmayınca yanıtlar doğru alınamıyor.

Peki ne yapmalı?
*Bak arkadaş! Gel, dostumsan konuşalım. Beni anlaman benim için yeterlidir. Sadece konuşmak istiyorum.* Bunu her arkadaşıma söylemeye çalıştım. Bazılarıyla ortak paydalar bulup dost kalmaya devam ettiysek bile bazıları “dost bile kalmamayı” tercih etti. Bu konudaki ilkem şuydu; “ne olursa olsun ilişkiyi koparan taraf ben olmayacağım”. İşin çok garip olan kısmı ateist ve Müslüman arkadaşlarım birçok paydada birleşememelerine rağmen beni ve inandığım inanca karşı birleşebilmişlerdi. Onlara hiç kızmıyorum. Bazılarıyla hala görüşememek benim için çok üzücü olsa da bununla mücadele etmeyi öğrendim. Tekrar görüşmeye çalışsam da bir sonuç alamadım. Evet, bugün sizlere bir mucizeden bahsedemeyeceğim. En azından bu konuda…


İman ettiğimde yaşadığım kocaman bir kargaşaydı bu anlattıklarım… İçindeyken çok zordu. İçimde kurtarışa erişmenin mutluluğu var fakat gene de üzgünüm. En kırıcısı ise birkaç arkadaşımdan Yahudilerden ve Hristiyanlardan dost edinemeyecekleri duymak oldu. İlk zamanlarda ben de hatalar yapmış olabilirim. Bunlar için tövbe ediyorum. Fakat gene de kimseyi inancın ötürü reddetmedim. Ya da inanmayışından…

Matta 12: 47-50
Birisi İsa’ya “Bak, annenle kardeşlerin dışarıda duruyor, seninle görüşmek istiyorlar” dedi. İsa, kendisiyle konuşana “Kimdir annem, kimdir kardeşlerim?” karşılığını verdi. Eliyle öğrencilerini göstererek, “İşte annem, işte kardeşlerim!” dedi. Göklerdeki Babam’ın isteğini kim yerine getirirse, kardeşim, kızkardeşim ve annem odur.”

Gidenler oldu, kalanlar oldu. Çok sözler edildi. Bazen dostça ayrıldığımızı ve tekrar görüşeceğimizi sanıyordum. Fakat klasik olarak whatsapp resimleri siyah yuvarlak kafalı bir adama dönüşen arkadaşlarım oldu. Beni engellemişlerdi.

Uzak akrabalarım; “şaşırmadık, zaten öyle değil miydi?” demişler. Ne alakası varsa ben de anlamadım zira önceden de dediğim gibi ben iyi insan olmaya çalışan bir ateisttim.

Yeni arkadaşlar edindim. Hristiyan, deist, ateist, Müslüman arkadaşlarım hala var. Onlara da Kutsal Kitap’ta yazan şekilde Mesih’in öğretisinden bahsediyorum ya da birlikte okuyoruz. Bazı tepkileri hala geçmişte olduğu gibi alsam da bu beni Müjde’den uzaklaştırmıyor. Müjde’den utanmıyorum. Fakat artık öğrendim reddedilen ben değilim. Bunu bilsem de hala zorlanıyorum. “Yaşasın! Aslında reddedilen ben değilim paşa gönülleri bilir!” diyemem. Bütün yaratılış Mesih’in tekrar gelişini bekliyor.  Bu çok garip bir his çünkü hem mutluyum hem hüzünlüyüm. 

Yeni bir yıl olarak 2022’nin bile ilk ayını geride bırakıyoruz. İstanbul, Ankara ve daha birçok il kar altında, bembeyaz olmuş. Dilerim Rab’den bu kar ve buzların eridiği gibi toplumumuz arasındaki bu duygusal buzlar baharla birlikte gelir.

Son söz olarak, Tanrı’nın sevgisi hakkında hep kullandığım bir örnekle bitireceğim.
Tanrı senden, benden ne alabilir? Ne verebiliriz ki O’na? Neler yaparsak bizi sever? Neler yaparsak bizi cennetine alır? Tam tersine biz, sevildik. Mesih bizler uğruna geldi! Buna şükranlarımızı sunmak için tüm bu sunduklarımız.

Koloseliler 3:9-11
.. eski yaradılışı kötü alışkanlıklarıyla birlikte üzerinizden çıkarıp attınız; eksiksiz bilgiye erişmek için Yaratıcısı’na benzer olmak üzere yenilenen yeni yaradılışı giyindiniz. Bu yenilikte Grek ve Yahudi, sünnetli ve sünnetsiz, barbar, İskit, köle ve özgür ayrımı yoktur. Mesih her şeydir ve her şeydedir.

Amin.