Muhtemelen insanların şöyle ifadeler söylediğini duymuşsunuzdur;

• "Bütün yollar Allah'a gider."
• "Bütün yollar aynı yere gider."
• “İyi bir insan olmak lazım. İyi bir insan olduğum için Allah beni kabul ediyor.”
• “Sağlık olsun iyi bir insan önemlidir.”
• “Bazı kötü şeyler yaptım, ama yaptığım iyi şeyler yaptığım kötü şeylerden daha çok.”
  
  

Ama bunlar doğru mu? Seküler, çoğulcu toplumumuzda, hepimizin Tanrı'yı ​​bulmak için farklı yollarda olduğuna dair yaygın bir inanç vardır. Ayrıca kendi ahlak ve yargı tanımlarımız aracılığıyla hayatımızı anlamlandırmaya çalışırız. Kabul etsek de etmesek de hepimiz kendimizden daha yüksek bir şeyin parçası olma arzusuyuz. Süleyman, Tanrı hakkında, “insanların yüreğine sonsuzluk kavramını koydu” demişti (Vaiz 3:11).

İsa Mesih, Tanrı'ya ve kurtuluşa giden yol hakkında ne öğretti?

İsa Matta 7:13'te şöyle dedi ki dar kapıdan girin. Çünkü yıkıma götüren kapı geniş ve yol enlidir. Bu kapıdan girenler çoktur.  Oysa yaşama götüren kapı dar, yol da çetindir. Bu yolu bulanlar azdır. İsa dar kapıdan girmeyi vaaz eder çünkü hayata götüren kapı bu ama onu gerçekten bulan çok az kişi vardır. Bu dar kapı nedir? İsa'nın öğretilerinden bazılarını daha yakından inceleyerek ve okuyarak, bu dar yolunun ne olduğunu keşfedelim.

*Önce İsa'nın bir tövbe çağrısı vaaz ettiğini anlamalıyız:

• O günden sonra İsa şu çağrıda bulunmaya başladı: “Tövbe edin! Çünkü Göklerin Egemenliği yaklaştı.” (Matta 4:17)
• “Zaman doldu” diyordu, “Tanrı’nın Egemenliği yaklaştı. Tövbe edin, Müjde’ye inanın!” (Markos 1:15)
• Size hayır diyorum. Ama tövbe etmezseniz, hepiniz böyle mahvolacaksınız. (Luka 13:3)
• Ninova halkı, yargı günü bu kuşakla birlikte kalkıp bu kuşağı yargılayacak. Çünkü Ninovalılar, Yunus’un çağrısı üzerine tövbe ettiler. Bakın, Yunus’tan daha üstün olan buradadır. (Matta 12:4)
• İsa, “Size doğrusunu söyleyeyim, günah işleyen herkes günahın kölesidir” dedi. (Yuhanna 8:34)

İsa onlara şu karşılığı verdi: sağlıklı olanların değil, hastaların hekime ihtiyacı var.  Ben doğru kişileri değil, günahkârları tövbeye çağırmaya geldim (Luka 5:31-32). İsa'nın tövbe çağrısı yüreklerimizde bize bir sorun olduğunu gösterir. İsa, Tanrı tarafından kabul edilmek için hepimizin tövbe etmesi gerektiğini öğretti.

*İsa bu konudaki öğretilerinde daha derinlere iner. Tövbenin, dışarıdan görünenden değil, kalbi değiştirmekle ilgisi olduğunu açıklar. Ayrıca bunun iyi işlerimizle veya kendi doğruluğumuzla ilgili olmadığını da anlatır.

• Ne var ki ağızdan çıkan, yürekten kaynaklanır. İnsanı kirleten de budur. Çünkü kötü düşünceler, cinayet, zina, fuhuş, hırsızlık, yalan yere tanıklık ve iftira hep yürekten kaynaklanır. İnsanı kirleten bunlardır. Yıkanmamış ellerle yemek yemek insanı kirletmez. (Matta 15:18-21)
• İyi insan yüreğindeki iyilik hazinesinden iyilik, kötü insan içindeki kötülük hazinesinden kötülük çıkarır. İnsanın ağzı, yüreğinden taşanı söyler. (Luka 6:45)
• Hazineniz neredeyse, yüreğiniz de orada olacaktır. (Matta 6:21)
• Size şunu söyleyeyim: Doğruluğunuz din bilginleriyle Ferisiler’inkini aşmadıkça, Göklerin Egemenliği’ne asla giremezsiniz! (Matta 5:20)
• ‘Zina etmeyeceksin’ dendiğini duydunuz. Ama ben size diyorum ki, bir kadına şehvetle bakan her adam, yüreğinde o kadınla zina etmiş olur. (Matta 5:27-28)

*İsa, kim olduğunu söylediğine inanmamız gerektiğini vurgulamaya devam eder.

• Kendisini kabul edip adına iman edenlerin hepsine Tanrı’nın çocukları olma hakkını verdi. (Yuhanna 1:12)
• İsa ona şu karşılığı verdi: “Sana doğrusunu söyleyeyim, bir kimse yeniden doğmadıkça Tanrı’nın Egemenliği’ni göremez.” (Yuhanna 3:3)
• Öyle ki, O’na iman eden herkes sonsuz yaşama kavuşsun. Çünkü Tanrı dünyayı o kadar çok sevdi ki, biricik Oğlu’nu verdi. Öyle ki, O’na iman edenlerin hiçbiri mahvolmasın, hepsi sonsuz yaşama kavuşsun. Tanrı, Oğlu’nu dünyayı yargılamak için göndermedi, dünya O’nun aracılığıyla kurtulsun diye gönderdi.
  (Yuhanna 3:15-17)
• Oğul’a iman edenin sonsuz yaşamı vardır. Ama Oğul’un sözünü dinlemeyen yaşamı görmeyecektir. Tanrı’nın gazabı böylesinin üzerinde kalır. (Yuhanna 3:36)
• Sözlerimi işitip de onlara uymayanı ben yargılamam. Çünkü ben dünyayı yargılamaya değil, dünyayı kurtarmaya geldim. (Yuhanna 12:46)

• Onlar da şunu sordular: “Tanrı’nın istediği işleri yapmak için ne yapmalıyız?”
  İsa, “Tanrı’nın işi O’nun gönderdiği kişiye iman etmenizdir” diye yanıt verdi. (Yuhanna 6:28-29)
  
  

İsa'ya sorulan soruyu ben de size soruyorum; Tanrı’nın istediği işleri yapmak için ne yapmalıyız. İsa bize O'na inanmamız gerektiğini söyler. İsa kendisi hakkında ne dedi?

• İsa, “Yaşam ekmeği Ben’im. Bana gelen asla acıkmaz, bana iman eden hiçbir zaman susamaz” dedi. (Yuhanna 6:35)
• İsa yine halka seslenip şöyle dedi: “Ben dünyanın ışığıyım. Benim ardımdan gelen, asla karanlıkta yürümez, yaşam ışığına sahip olur.” (Yuhanna 8:12)
• Ben asmayım, siz çubuklarsınız. Bende kalan ve benim kendisinde kaldığım kişi çok meyve verir. Bensiz hiçbir şey yapamazsınız. (Yuhanna 15:5)
• İsa, “Yol, gerçek ve yaşam Ben’im” dedi. “Benim aracılığım olmadan Baba’ya kimse gelemez.” (Yuhanna 14:6)
• İsa yine, “Size doğrusunu söyleyeyim” dedi, “Ben koyunların kapısıyım. Benden önce gelenlerin hepsi hırsız ve hayduttu, ama koyunlar onları dinlemedi. Kapı Ben’im. Bir kimse benim aracılığımla içeri girerse kurtulur. Girer, çıkar ve otlak bulur. Hırsız ancak çalıp öldürmek ve yok etmek için gelir. Bense insanlar yaşama, bol yaşama sahip olsunlar diye geldim. Ben iyi çobanım. İyi çoban koyunları uğruna canını verir. (Yuhanna 10:7-11)
• İsa ona, “Diriliş ve yaşam Ben’im” dedi. “Bana iman eden kişi ölse de yaşayacaktır. Yaşayan ve bana iman eden asla ölmeyecek. Buna iman ediyor musun?”
  (Yuhanna 11:25-26)

İsa, Kendisi’nin Yol, Gerçek, Yaşam, Diriliş, Yaşam Ekmeği ve Kapı olduğunu söyler. Gerçek kurtuluş yolu, sevaplarımızla değil, tövbe, iman ve güven yoluyladır. Dar kapı budur…

Bunlara iman edecek misiniz? İsa'nın çağrısını kabul edecek misiniz?

İşte kapıda durmuş, kapıyı çalıyorum. Biri sesimi işitir ve kapıyı açarsa, onun yanına gireceğim; ben onunla, o da benimle, birlikte yemek yiyeceğiz.  Ben nasıl galip gelerek Babam’la birlikte Babam’ın tahtına oturdumsa, galip gelene de benimle birlikte tahtıma oturma hakkını vereceğim. (Vahiy 3:20-21)