Önceki yazılarımda Tanrı’nın nasıl bana bir kiliseye katılmamı söylediğinden, nasıl bir topluluk bulmam konusunda yardım ettiğinden ve kendisinin beni seven, benimle ilgilenen, beni özleyen babam olduğunu bana nasıl öğretmeye başladığından söz etmiştim.

Tanrı’nın bana söylediğini düşündüğüm şeyleri yapmaya başlayınca hem Tanrı’nın gücü ve mucizeleriyle hem de kötü olandan bir dirençle karşılaşıldığını gittikçe daha çok öğreniyorum. Topluluğun Pazar ibadetlerine katılmaya başladıktan sonra paydaşlık ve Kutsal Kitap çalışması için her hafta çarşamba akşamları önderin evinde yapılan ev toplantılarına da katılmaya başladım. Bu toplantılar hem toplulukla kaynaşmamda hem de Rab’bin bana verdiği armağanları öğrenip kilisesinin gelişmesi için kullanmamda anahtar bir rol oynadı. Ancak bu yazıda anlatmak istediğim bu değil.

Ev gruplarına katılmaya başlayınca yine ruhsal baskı yaşamaya başladım. Önderin evi Beşiktaş’ta, vapur iskelelerinden yürüme mesafesindeydi. Evden veya okuldan çıkıp oraya doğru yolculuğuma başlayınca üzerime bir sıkıntı gelirdi. Hatırladığım kadarıyla bu durum ev grubuna her gittiğimde oluyordu. Bu tip baskı, korku gibi şeyleri daha önce bu topluluğa ilk katılma zamanımda yaşamıştım ve topluluğa katılmaya devam etmek için kararlı bir şekilde davranmam gerekmişti.

Geçmişte de başka bir topluluğa kısa bir süre katılmış ama bu tip ruhsal baskı, sıkıntı ve korkulardan dolayı ara vermiştim. Evde kendi başıma dua ederim, Kutsal Kitap okurum, kendi başıma bir Hıristiyan yaşamı sürdürebilirim diye düşünmüştüm, ama deneyimim öyle sonuçlanmamıştı. Kendimi Tanrı’nın yapmamamı istediği bazı şeyleri yapar bulmuştum. Yoğun ruhsal baskı azalsa da uzun zaman bitemeyen bir sıkıntı altında yaşamımı sürdürmüştüm.

Bu kez farklı oldu ve şöyle dediğimi hatırlıyorum: “Ölsem bile Tanrı’nın dediğini yapacağım ve bu topluluğa katılmaya devam edeceğim.” İçimde bu kararı verip çarşamba günleri olan toplantılara katılmaya devam edince yine beklemediğim bir şey oldu ve bir süre sonra artık bir baskı, sıkıntı hissetmediğimi fark ettim. Yukarıda söylediğim gibi bu ev grupları ruhsal yaşamda ve hizmette gelişmemde anahtar bir rol oynadı.

“Sana güçlü ve yürekli ol demedim mi? Korkma, yılma. Çünkü Tanrın RAB gideceğin her yerde seninle birlikte olacak.” (Yeşu 1:9)