Geçen yazı’mda Ezgicinin Tapınma yüreğinden bahsetmeye başlamıştım.  Öyleyse devam edelim 

Mesih’e İman ettikten sonra sizin hayatınızda ne gibi değişikler oldu?  Bir an için durup, düşünün lütfen!

İman ettikten sonra Tanrı’nın Kutsal Ruh’unu yüreğimize alırız. Ve Onun varlığı bizi altüst eder. Çünkü alışık olmadığımız ahlaksal ve ruhsal bir alanda kendimizi buluruz.  Kutsal Ruh gelip bizi güçlendirir ve Mesih’in düşüncesine yöneltir.

“Gerçeğin Ruhu gelince, sizi tüm gerçeğe yöneltecek” Yuhanna 16:13

İçimizdeki Tanrı’nın Ruhu bizi gerçeğe yöneltirken, kötü olan “Şeytan” ise kendine çekmek için çabalar. Benliğimiz ile Kutsal Ruh savaş halini alır. “Anahtar Çarmıhtır” adlı kitapta yazar şöyle diyor “Tanrı seni seviyor ama günahtan nefret ediyor. Şeytan senden nefret ediyor ama günahı seviyor.”  İşte bu Tanrı özüyle Şeytanın özü arasındaki kocaman bir fark!

Çünkü Kutsal Kitab’ın her cümlesinden biliyoruz ki Tanrı bizleri karşılıksız, lütuf olan AGAPE sevgisiyle seviyor. Ve böylesine sevecen, lütufkar bir Tanrı’ya tapınmak ne kadar da kolay değil mi! Beni o kadar çok seviyor ki benim için kurban oldu, çarmıhta öldü. Öyleyse Mesih’in düşüncesini anlamaya çalışırsak bizden beklediği ona tapınma yüreği neye benzemeli? Kutsal Kitap’tan birkaç ayete bakalım.

“Sözle ve dille değil; eylemle ve içtenlikle sevelim.” 1.Yuhanna 3:18

“Tanrı'yı seviyorum” deyip de kardeşinden nefret eden yalancıdır. Çünkü gördüğü kardeşini sevmeyen, görmediği Tanrı'yı sevemez.” 1.Yuh.4:20

“… Dilimizle Rab'bi, Baba'yı överiz. Yine dilimizle Tanrı'ya benzer yaratılmış insana söveriz. Övgü ve sövgü aynı ağızdan çıkar. Kardeşlerim, bu böyle olmamalı.”  Yakup 3:9-10

Tapınırken ağzımız-dilimiz etkindir.  Çünkü tüm övgülerimiz ilahiler ve dualar aracılığıyla ağzımızdan çıkıyor.  İsa şöyle dedi, İnsanı kirleten ağzından giren değil, ağzından çıkandır. Öyleyse ne yaptığımız ve ne söylediğimiz Tanrıya bir ilahi söylemekten daha büyük bir tapınmadır. Tapınmanın özü Tanrı’ya teslim olmaktır. Tanrımız bizim yüreğimizde ne olduğuyla ilgilenir. Yüreğimde kin, nefret, öfke, affetmemezlik, kötülük, kıskançlık, dedikodu, çekişme… var mı? Varsa Rabbin önünde tövbe edip, bunları değiştirmesini istemek, değişmek için Rabbe teslim olmak tapınmanın ilk adımıdır.

Tanrı sözünü kendimize uydurmaya çalışırsak ne olacak! Tanrıya teslim etmediğimiz her yürek tutumu için yerimizde sayacağız. Değişim yok! Eski yaratılıştan sıyrılamamış, İsayla gelen Yeni yaratılışı giyinmemiş olacağım. Tanrının sözü benim hayatımda etkin olamayacak! İsa Mesihe iman eden biri için ne üzücü değil mi! Bu Kral’ın çocuğu olup yetkilerinin ve sahip olduklarının farkında olmamaya benzer.

“Her şeyi söylenmeden ve çekişmeden yapın ki, yaşam sözüne sımsıkı sarılarak aralarında evrendeki yıldızlar gibi parladığınız bu eğri ve sapık kuşağın ortasında kusursuz ve saf, Tanrı'nın lekesiz çocukları olasınız.” Filipililer 2:14-15

Bugün bir uygulamayla bitirelim! Başta sorduğum soruyu tekrar hatırlayalım. Mesih’e İman ettikten sonra sizin hayatınızda ne gibi değişikler oldu? Lütfen hayatınızdaki değişiklikleri bir kağıda yazın ve hepsi için Rabbe övgü ilahileriyle şükredin.

Şimde de Galatyalılar 5:13-26 ayetlerini önce okuyun. Sonra burada yazdığı gibi Eski yaratılışınıza ait henüz değişmemiş bir durum varsa (belki affetmediğiniz birileri var ya da kıskandığınız, belki de alıngansınız, insanları sevmek, onlara sabretmek zor geliyor olabilir vb) lütfen onları da kağıda not alın ve hepsi için Rabbin önünde tövbe edip, sakince durup bekleyin. Kutsal Ruh’un bu konuda sizi yenilemesi ve değiştirmesini isteyin. Belki güvendiğiniz biri ile bunu yapabilirsiniz. Birlikte dua edebilirsiniz.

Mesih’in ne denli geniş, uzun, yüksek ve derin sevgisini hayatlarınızda hissetmeniz, Kutsal Ruh’un gücüyle iman yaşamınızda dolmanızı diliyorum.

“Rab Ruh'tur, Rab'bin Ruhu neredeyse orada özgürlük vardır.

Ve biz hepimiz peçesiz yüzle Rab'bin yüceliğini görerek yücelik üstüne yücelikle O'na benzer olmak üzere değiştiriliyoruz. Bu da Ruh olan Rab sayesinde oluyor.” 2.Korint.3:17-18

Symrna Ezgicisi