Hangi Hristiyan Mezhebine Mensubum?

Vahiy 5:13
Ardından gökte, yeryüzünde, yer altında ve denizlerdeki bütün yaratıkların, bunlardaki bütün varlıkların şöyle dediğini işittim:
“Övgü, saygı, yücelik ve güç sonsuzluklara dek Tahtta oturanın ve Kuzu’nun olsun!”

Yazılarımın tamamının birbirine benzemediğini farkettim ki bu haftada bir değişiklik yapmayarak bir değişiklik yapmak istedim. Size herhangi bir mezhebi seçmeden nasıl bir mezhebi seçtiğimi anlatacağım. Çok uzun bir yazı olmayacak zira bu konuyu anlatabilmem yetkinliğim açısından çok mümkün değil. Şimdi şimdi okumalarım arasında mezhepler arasında olmaya başlasa da bu konu hakkında benim dışımda konuşabilecek binlerce uzman insan vardır. Ben size benim hikayemi anlatayım.

Ben iman ettikten sonra etrafımda en çok duyduğum soru  hangi mezhebe ait olduğumdu. Aslında hala bir mezhebe ait hissetmiyorum ama nedense herkese protestan olduğumu söylemem gerekiyor gibi hissetmiştim. Klişe yorumlardan bazıları “Katolikler çok koyu değil mi?” “ortadokslar aileden aileye geçiyor istesen de olamıyorsun” gibi cümlelerdi. Ben bunları o kadar çok duyuyordum ve bir ilgim ve bilgim yoktu ki “e-eevet” demekle yetiniyordum. Tamam da ben hangi mezhebe aitim?

Babamın aşırı solcu bir adam olması ve bizleri koyu gençler olarak büyütmesinden olacak ki bir taraf seçmem gerektiğini düşünüyordum. Bir mezhebe ait olmalıydım. Kısa sürede bir sürü kaynak okudum. Kelamcılıkla tanıştım. Kısaca “ne yazıyorsa o” diyenleri kendime yakın buldum. Fakat bu kadar basit olamazdı. Kutsal Kitap’ın kendisini okuduğumda duymadığım genel olarak üçe ayrılan bu mezhepleri seçmek zorunda mıydım ?

Bir süre doktrinsel olarak kendime yakın bulduğum için  Protestanlığı seçtim. “Evet arkadaşlar protestanım” demek kolay ama rahatsız edici geliyordu. Çünkü Protestanım demek, dolayısıyla Ortadoks ya da Katolik değilim demek oluyordu. Bir arkadaşımın doğum gününde Katolik ve ortadoks 2 Türkiyeli ile karşılaştım. Bu klasik karadeniz fıkralarının daha geliştirilmiş hali gibi olan rastgelişi oldukça ilgi çekici yapıyordu. Bir gün 3 ayrı mezhebe üye olan 3 Türkiyeli oturuyormuş diye başlayan güzel bir fıkra gibiydi. 2-3 saat kadar eğlenceli bir sohbetin sonunda içimizden birisi(hangimiz olduğunu söylemeyeceğim) gerçek inancın ve imanın merkezinde kendilerinin olduğunu söyledi. Bunu direk olarak yapmasa da konuyu buraya getirdi. Biz de “peki” diyebildik. Üzgün şekilde o doğum gününden de kendimi ait sandığım Protestanlıktan da ayrıldım. O gün, bu gündür kendime atalarımız gibi Mesih’çi demeyi seçtim. Böylece bizi ayrıştıran bir kavram karmaşasından kaçmıştım. Sonuçta Mesih her şeydir ve her şeydedir.

(Buradan çevresinde yeni iman edenleri görüp mezhep soranlar varsa lütfen yapmasın. Bilmeyenlerimiz oluyor ve seçmek zorunda gibi hissediyoruz 😊)

Bu yazımda maksadımı aşmamak adına elimden geleni yapmaya çalıştım. Son not olarak eklemek istiyorum ki konu mezheplerin gerçeklikleri ve evrensellikleri üzerinden değil benim anımla ilgilidir.