Kenara koy, kalbim,

Bu öfkeyi

Bitkin 5 yaşında olan kızına.

O sadece yorgun

ve şaşırmış

ve küçük.

Kenara koy bu öfkeyi.

Sevgi giy, kalbim

Her zaman

Herkes için

Hatta kendine 

Çünkü sen bile bazen yorgunsun

(Daima belki…) 

Bu lütuf 

Ben ölüme layığım

Ama sen bana 

Bol yaşamı verirsin

Ellerin nimetlerle dopdolu 

Alçakgönüllülüğü takınırsam 

Sorarsam sana

Ya İsa

O yanlıştı

Bana verdiğin kız 

Bencildi

Mantıksızdı

İnatçıydı 

Bu öfkeyi alsana

İsa’m

Yüreğimin toprağına sevgini dik

Ben yapamam

Ama

Ben de defalarca yanlışmışım 

Ve bencilmişim 

Ve inatçıymışım —

Orada 

Güçsüzlüğümde 

Beni sevmez miydin?

İsa

Bu ufaklık için

Bana sevgi ver

Beni görmesin ama

Seni görsün diye 

Çünkü güçsüzlüğümde

‘Buradayım ben’ diyorsun

Sadıksın

Güçlüsün

Ve ona seni göstermeme ihtiyacı var.

Güçsüzlüğümde 

Gücün tamamlanır.

Amin.

Kızım

Kızım

Buradayım ben

Sadece çağır 

Yardım edeceğim sana

Her zaman

Hatta öfkeliğinde

Buradayım 

Bana ver bu öfkeyi

Seni seviyorum

Sevgili kızım

Daima