Usanç saklanıyor

çürüyen bir vücut gibi

keder toprağında bekliyor

o gün ışığına ulaşırken

kollarını uzatıyor —

     sen faydasızsın 

     tembelsin —

bahçemde dağıtıyor

engelsiz 

yeni sarmaşıklar çıkıyor

taze yapraklar filizleniyor —

     başarısızsın 

     kifayetsizsin — 

büyüyor

büyüyor

İyice saydığı 

çit kazığın etrafına kıvrılıyor —

zor kazandığım özgüvenim

ve onur direği —

yere düşüp,

sessizliğe kapılıyor 

bahçemin kapısı 

açık bırakıldı

depresyon vebasına 

çekirgeler gelip

her canlıyı

her yeşili yendi —

tutkular ve zevkler

küçümseme ve hoşnutluk

usancım sarardığı kadar —

hepsini yendi

zayıflık bulutlarımı 

     güneş kaplıyor

‘Senin zayıflığını Bana ver’ —

hatırladım o sesi

ama O bu karışıklıkla 

ne isteyebilir ki?

bahçem mahvedildi —

O’nunla yürüyecek 

güzel bir yer 

yapabileceğimi düşündüm 

ama 

kendi gücümle yaptığımı şeyler 

parçalanıp 

yıkıldı 

ellerimin işi

yerde toz oldu 

başarısız ve

alçakgönüllü oldum

lütfen

ya Rab 

gözünü daha iyi bir yere çevir

daha güzel bir yere 

bambaşka bir yere

‘Senin zayıflığını Bana ver’

Baba’mın sesi — 

karanlıktan 

ölümden yaşam haykıran sesi —

ellerim açınca

vücudum

ruhum

nefesim

 teslim olup

’al’ diye sesleniyorum 

ama Babam 

zayıflık bulutlarımdan 

yağmur 

gönderdi 

ve güneşin sıcaklığı gelsin diye

gökleri açtı.

ektiği tohumlar ise

inanç 

ve kurtuluş.

Merhamet çit direği

Hakikat çit direği

sabitlendi 

kura bildiğimi sandığım bahçede

ahmaklığından 

gururumdan 

boşa harcadığım vaktim için

ağladım mı ağladım

ama Babam

oturdu benimle

kollarını açtı

beni adımla çağırdı

ve fısıldadı

’kızım 

sen Benimsin’