Hatırlıyorum 

Niagara Şelalesi, Kanada

-Çağlayanların gümbürdeyince

-Enginler birbirine sesleniyor 

Sis ve 

Güneş ışığı 

Nasıl parlayan bembeyaz bulutlar yaptılar ki

Çevremdeki masmavi yağmurluk pançoları bile

Artık göremedim

Suyun gümbürdemesi nasıl

Etrafımdaki

İnsan gürültüsünü

Yendi

Aynı anda korkutucu 

Ve harikaydı

Son derece güzeldi

Ve buradaydım

O güzelliğine sadece bakmıyordum

Artık

İçindeydim 

Sarıldım

Çevrildim 

Benim tümümü 

Yutulmak üzere 

Ve

Cennetin beni eve çağırmasından başka

Hiç bir şey

Duyamadım 

Enginler birbirinden sesleniyor 

Senin çağlayanların gümbürdeyince 

Hatırlıyorum

Yukarıya baktım

Su yüzüme sıçratıyordu

Pançomun boğazından damlıyordu 

Ben nasıl 

Senin çağlayanlarının görkeminde

Kuru kalacağımı sandım

Ve güldüm!

Serpintisinde

Gümbürdemesinde

Sisinde —

Sırılsıklam oldum

Şelaleyle

Sevinçle 

Ama gülüşüm

Enginlerin sesiyle eşleşemedi

Kimse duymadı

Senden başka 

Ve ağladım

Çünkü 

Cennet’in kapısı gibi

Geldi bana 

Sevindim, yüreğimi 

Hafifletti ve

Görkem-Sevinçle doldurdu 

Ama

Vapur dönüp

Beni geri götürdü 

Dünyaya

İnsan gürültüsü tekrar abarttı

Kulaklarımda 

Yüreğimde 

Çocuklar kuru giysi istediler 

Diğerleri

Sisin içinde

Gümbürdemesinde

Engin’in seslenmesinde 

Derin derin çağrının ortasında 

sıralarını bekliyorlardı 

Ah İsa

Sesini çağrısı gibi

Bir ses yok yeryüzünde 

Yükselsin

Çağlayanın gümbürdemesi gibi

Kuvvetli

Korkunç

Güzel

Aşan esenlik

Ve Rab’bimin yanında yuvam

Sonsuza dek

Kızım

Kızım

Sadece bir tattı

Senin için 

Elimde çok daha var

Bekle

Ve bak

Tat

Ve gör

Ne kadar iyiyim Ben

“Gönlüm üzgün,

Bu yüzden seni anımsıyorum, ey Tanrım.

Şeria yöresinde, Hermon be Misar dağlarında

Çağlayanların gümbürdeyince,

Enginler birbirine sesleniyor,

Bütün dağların, sellerin üzerimden geçiyor.”

Mezmurlar 42:6-7