Ama kul özünü alıp insan benzeyişinde doğarak ululuğunu bir yana bıraktı. İnsan biçimine bürünmüş olarak ölüme, çarmıh üzerinde ölüme bile boyun eğip kendini alçalttı. Bunun için de Tanrı O’nu pek çok yükseltti ve O’na her adın üstünde olan adı bağışladı. Öyle ki adı anıldığında gökteki, yerdekiler yer altındakilerin hepsi diz çöksün ve her dil, BabaTanrı’nın yüceltilmesi için İsa Mesih’in Rab olduğunu açıkça söylesin.

Filipililer 2:7-11

Bazen onu hayal etmeyi seviyorum —

Halkların hepsi

Oymakların hepsi

Renklerin (ırkların) hepsi

Yüzlerin hepsi

Hep birlikte

İsa’yı görünce —

Görünüşü şimşek gibi

Yaşayan sözü

Canla ruhu ayırabilen 

Dirilerle ölüleri yargılayacak olan —

Yüzü ışık saçan

Gözleri sevgiyle dopdolu —

Ve her diz —

Yaşlı dizler

Genç dizler

Siyah dizler

Beyaz dizler 

Kalın dizler

İnce dizler

Dizlerin tümü 

Çöktüğünde

Gözlerin tümü

Baktığında —

İşte burada

İsa’m

Kalabalıkla eğilirim

Yüreğim huzurda 

Nihayet

Çekişmeleri artık durduracak

Kimin tanrısı gerçek

Kimin kitabı tarihçe kesin

Kavgaları artık bitecek

Ya din hakkında

Ya siyaset

Ya giysi

Ya müzik

Ya ne yiyeceğiz

Ya da neleri önemsiyoruz 

Hepsi duracak

O’nu yüz yüze görünce 

Ve orada

O kutsal yerde

Biz artık bir olacağız

O yerde 

Eğildiğimiz yerde

O yerde

“İsa Rab’dir” 

Dediğimiz yerde

Biz biriz

Bir beden, birçok üye

Birleşmiş

Sonunda

Diz çöktüğümüz yerde 

Dilimizle açıkça söylediğimiz yerde 

O yerde

Barış var

Düşmanlarımızla

Evet

Ve dostlarımızla 

İsa 

Tez gel

Seni görmek istiyorum

Herkesin Seni görmesini

Bilmesini istiyorum:

İsa Rab’dir.