Bugün sabah 7 yaşındaki kızım kucağımda otururken kitaplığımdaki kitaplar hakkında sorular sormaya başladı. “Bunlar Kutsal Kitap’la mı ilgili?” diye sordu. “Evet” dedim, “şu üsttekiler de annenin müzikle ilgili kitapları”. “En üsttekiler de yine Kutsal Kitap’la ilgili” dedim. O da bana alt raflardaki kendine ve kardeşine ait olan kitapları gösterdi. “Müzikle ilgili olan kitaplar annemin, Kutsal Kitap’la olanlar senin” dedi.  Ben de “Kutsal Kitap’la ilgili olanlar ikimizin” dedim.  Ardından o hiç beklemediğim soru geldi. “Baba, neden Kutsal Kitap’la ilgili bu kadar çok kitap okuyorsun? Kutsal Kitap’ı çok mu seviyorsun?”

Bu soruya cevap vermeye çalışınca birden zihnimde hatıralar canlandı. Tanrı’yla ilk karşılaştığım zamanlar, bana söylediği şeyler aklıma geldi. Aklıma gelen her şeyi kızıma söyleyemedim. Ona bunları nasıl anlatacağımı bilemedim. Ama ona şöyle demek istedim. “Ben küçükken, gençken Tanrı’yı bilmezdim, ama bir gün O’nunla karşılaştım, O’nun gerçek olduğunu biliyorum. Bana konuştuğunu duydum. O’nun Kutsal Kitap’ta, Mesih İsa aracılığıyla kendini bize açıklayan ve beni seven Tanrı olduğunu anladım. İşte o zamandan beri Kutsal Kitap’ı ve Kutsal Kitap’la ilgili kitapları bıkmadan usanmadan okuyorum.”

Bu beklenmedik soruyla birlikte zihnime dolan düşünceler bir şey daha fark etmemi sağladı.  Hayatımın bu döneminde zorluklarla, kaygılarla mücadele ederken Tanrı’yı resmin dışında bıraktığımı fark ettim. Yakın olan, konuşan, müdahale eden, Babam olan Tanrı’dan bir şekilde uzaklaşmıştım. Sanki Tanrı küçük kızım aracılığıyla bana kendini hatırlatıyordu. O’nunla ilk karşılaşmamı ve yaşadıklarımı hatırlatıyordu. Beni tekrar kendine çağırıyordu. Tabi ki yıllar içinde birçok teoloji bilgisi biriktirmiştim, ama sanki, farkında olmadan, Babam olan Tanrı’dan yüreğim uzaklaşmıştı.

Bugün Tanrı bana ve size kendini hatırlatıyor. “Ben buradayım” diyor. “Seninle geçirdiğimiz zamanları, beraber yaşadığımız maceraları hatırla, bana gel!” Babamız olan Tanrı, Kaybolan Oğul öyküsünde oğlunu kapıda bekleyen baba gibi, her zaman bizi bekliyor ve yolumuzu gözlüyor.