“Dua her şey değildir, ama her şey dua aracılığıyla olur.” Armin Gesswin

Bu yazıya bir soru ile başlamak isterim; dua ettiğiniz zaman, yüreğiniz nerede?

Kutsal Kitap, yürekten çok defa bahseder. Ama bu yürek bahsi, bir organ olan kalp veya vücuda kan pompalayan bir kasla ilgili değildir. Romantik, felsefi veya edebi tanımlarla da ilgili değildir. Kutsal Kitap’ın yürek ile ilgili açıklaması şöyledir: Yürek, duygularımızın ve arzularımızın yaşadığı ruhani bölmemizdir. Yüreğimiz isteklerimizin, kararlarımızın, cesaretimizin ve eylemlerimizin kaynağıdır. Kral Süleyman der ki: “Su görüntümüzü nasıl yansıtıyorsa, yürek de insanın içini yansıtır.” (Süleyman’ın Özdeyişleri 27:19). Başka bir bölümde ise yine Kral Süleyman şunu söyler: “Her şeyden önce de yüreğini koru, çünkü yaşam ondan kaynaklanır” (Süleyman’ın Özdeyişleri 4:23).Süleyman, yaptığımız her şeyin yüreğimizden kaynaklandığını açıklar. Yürek özdür, kim olduğumuzun iç özüdür. İsa Mesih de yürek konusundan çokça bahseder. 

Son yazımda İsa Mesih’in Luka İncil’i 18. bölümde dua hakkında öğrettiği bir benzetmeye bakmıştık. İsa aynı bölümde başka bir benzetme de öğretir: Tanrı için yüreğimizin tutumu çok önemlidir. Hikâyede, iki kişi dua etmek üzere Tanrı’nın huzuruna çıkar. Birlikte bakalım: 

Kendi doğruluklarına güvenip başkalarına tepeden bakan bazı kişilere İsa şu benzetmeyi anlattı: “Biri Ferisi, öbürü vergi görevlisi iki kişi dua etmek üzere tapınağa çıktı. Ferisi ayakta kendi kendine şöyle dua etti: ‘Tanrım, öbür insanlara –soygunculara, hak yiyenlere, zina edenlere ya da şu vergi görevlisine benzemediğim için sana şükrederim.  Haftada iki gün oruç tutuyor, bütün kazancımın ondalığını veriyorum.’ “Vergi görevlisi ise uzakta durdu, gözlerini göğe kaldırmak bile istemiyordu, ancak göğsünü döverek, ‘Tanrım, ben günahkâra merhamet et’ diyordu. “Size şunu söyleyeyim, Ferisi değil, bu adam aklanmış olarak evine döndü. Çünkü kendini yücelten herkes alçaltılacak, kendini alçaltan ise yüceltilecektir” (Luka 18:9-14).

Ferisiler İsa Mesih döneminde yaşayan, Tevrat’taki Kutsal Yasaya sıkı sıkıya uymakla beraber, üzerine kendi yorumları olan kurallar ve kısıtlamalar da ekleyen ve bunlara uymayan insanların üzerinde baskı kuran din adamları idi. Yahudilerin en tutucu mezhebiydi ve vergi görevlerine hain olarak bakarlardı. Çünkü Roma devleti için çalışıyorlardı. Bu hikâyede iki adam var; Ferisi ve Vergi Görevlisi. Ferisi’nin çok ilginç bir tavrı vardı. Ayakta kendi kendine övünerek dua ediyor, durup insanlara bakıyor, dini kuralları yerine getiriyor, kendisini son derece doğru sayıyordu. Ferisiler, kendi yasa yorumlarına ve geleneklerine uyarak, kendi doğruluklarına güvenmeye çalıştılar. Bu Ferisi de cesaret ve kurumla tapınakta durur, adeta herkese “Bakın ve ne yaptığımı görün” der. Onun duası tamamen kendisi içindir. İtiraf veya alçakgönüllülük örneği yoktur. Kendini yüceltir ve diğerlerinden üstün tutar. Gururludur. Herhangi bir günahı için bağışlanma dilemez. Her dindar insanın yaptığı gibi dua eder. Ama dua eden vergi görevlisine bakarak, “bu adama benzemediğim için şükrediyorum” diye de ekler. 

Vergi görevlisi ise uzakta durur, gözlerini yukarı kaldırmak istemez. Göğsünü döverek “Ben günahkara merhamet et” der. Vergi görevlisi günahının farkında olarak Tanrı’nın inayetine sığınır. Bu yüzde  İsa “Ferisi değil, bu adam aklanmış olarak evine döndü. Çünkü kendini yücelten herkes alçaltılacak, kendini alçaltan ise yüceltilecektir” dedi. Çünkü mütevazi idi ve kendini alçaltmıştı.

Başka insanlara bakıp kendi durumumuzu ölçersek gerçeği göremeyiz. Dini kuralları uygulamak yetmez. Tanrı yüreğimize bakar. Tanrı yüreğimizle ilgilenir. 

İyi insan yüreğindeki iyilik hazinesinden iyilik, kötü insan içindeki kötülük hazinesinden kötülük çıkarır. İnsanın ağzı, yüreğinden taşanı söyler. (Luka 6:45)

Kurtuluşunuz için kendi iyiliğinize veya doğruluğunuza güveniyor musunuz?

Kendi iyi işlerinize veya sevaplarınıza güveniyor musunuz?

Size şunu söyleyeyim: Doğruluğunuz din bilginleriyle Ferisiler’inkini aşmadıkça, Göklerin Egemenliği’ne asla giremezsiniz! (Matta 5:20)

Ne var ki ağızdan çıkan, yürekten kaynaklanır. İnsanı kirleten de budur. Çünkü kötü düşünceler, cinayet, zina, fuhuş, hırsızlık, yalan yere tanıklık ve iftira hep yürekten kaynaklanır. İnsanı kirleten bunlardır. (Matta 15:18-20)

Bazı insanlar iyi işler yaparak, sevap kazanarak Tanrının lütfunu elde edebiliriz diye düşünürler. Ancak Kutsal Kitap’ın öğrettiği bunun tam tersidir. Tanrı'nın suretinde yaratıldık (Yar. 1:27) ama günah dünyaya girdikten sonra Tanrı ile paydaşlığımız bozuldu. Ancak günahlarımızdan tövbe edip İsa Mesih’e güveniriz ve Ona bütün yüreğimizi veririz. Ondan sonra Tanrı’nın Ruhu içimize yerleşir ve ruhumuzu mükemmel sevgisiyle doldurur. Çünkü Kutsal Ruh bize verilir Onun aracılığıyla Tanrı’nın sevgisi yüreklerimize dökülür (Rom. 5:5).

Biz dua ederken Tanrı’nın bizden en çok istediği şey yüreğimizdir. Her şeyden önce Tanrı, Onu bütün yüreğimizle ve bütün var gücümüzle sevmemizi ister. İsa Mesih “Tanrın Rab’bi bütün yüreğinle, bütün canınla ve bütün aklınla seveceksin.  İşte ilk ve en önemli buyruk budur.” (Matta 22:39) diyerek bu konuyu vurgular. 

Tanrı'ya dua ettiğinizde daha çok Ferisi'ye mi yoksa Vergi Görevlisi'ne mi benziyorsunuz?

Tanrı'ya dua ettiğinizde yüreğiniz nerede? Tanrı'nın yüreğinizi değiştirmesine izin veriyor muyuz?

İnsan kalbi, doğal olarak kötü ve aldatıcıdır (Yeremya 17:9). Adam ve Havva ilk günahı işledikleri zaman, bu günah bizi en derin yönlerimize dek etkiledi. Zihnimiz, vicdanımız, duygularımız ve arzularımız, bu günah ile lekelendi. Öyle ki, günah sorunun aslında ne kadar yaygın ve ciddi olduğunu dahi göremiyoruz. Biz, kendi kalbimizi anlamayabiliriz ama Tanrı anlar. “Tanrı yürekteki gizleri bilir” (Mezmur 44:21). En büyük sorunumuz dışsal değil içseldir. Hepimizin yürek sorunu vardır. Bir kişinin kurtarılması için yüreğin değiştirilmesi gerekir. 

Eğer İsa'ya Rabbiniz ve Kurtarıcınız olarak iman etmediyseniz, O’nun yüreğinizi değiştirmesine izin verir misiniz?