Yuhanna'nın müjdesinde, Vaftizci Yahya İsa'yı ilk gördüğünde bu sözlerle karşılaşırız. Bunu birinci bölümde iki kez görürüz.

Yahya ertesi gün İsa'nın kendisine doğru geldiğini görünce şöyle dedi: “İşte, dünyanın günahını ortadan kaldıran Tanrı Kuzusu!” (Yu. 1:29).

Ertesi gün Yahya yine öğrencilerinden ikisiyle birlikteydi. Oradan geçen İsa'ya bakarak, “İşte Tanrı Kuzusu!” dedi (Yu. 1:35-36).

Vaftizci Yahya bunu neden söyledi?

Kutsal Yazılardan, Vaftizci Yahya'nın gelecek Mesih'in yolunu hazırlamak için geldiğini öğreniriz. Kendisiyle ilgili şöyle söyledi: Peygamber Yeşaya'nın dediği gibi, ‘Rab'bin yolunu düzleyin’ diye çölde haykıranın sesiyim ben (Yu. 1:23). İsa'nın zamanında Yahudiler, Mesih'in onları Roma baskısından ve yönetiminden kurtaracağını düşündüler. Ancak Vaftizci Yahya, Mesih'in gelişinin yolunu hazırlayacak tövbe müjdesini öğretmeye başlar.

Örneğin Elçi Matta şunları da yazar:

Nitekim Peygamber Yeşaya aracılığıyla sözü edilen kişi Yahya'dır. Yeşaya şöyle demişti: 

“Çölde haykıran, 

‘Rab'bin yolunu hazırlayın, 

Geçeceği patikaları düzleyin’ diye sesleniyor” (Matta 3:3).

Yahudi kültüründe çeşitli kurban türleri olduğunu biliriz. Yahya'nın Yahudi dinleyicileri, Fısıh Bayramı’ndaki kuzuların kurban edilmesini (Çık. 12:11-13) veya tapınakta günlük iki kuzunun kurban edilmesini (Çık. 29:38-42) düşünebilirlerdi. Belki de Levililer kitabında anlatılan kurban sisteminin farklı kısımlarını düşünmüş olabilirler. Kuzuların kurban edilmesi, Yahudi dini yaşamında ve kurban sisteminde çok önemli bir rol oynamıştır. Eski Antlaşma peygamberleri (Yer. 11:19 ve Yşa. 53:7) bu konuda peygamberlik ettiler.

Dünyada hâlâ hayvanları dini amaçlarla kurban eden birçok din vardır. İnsanlar bize sık sık, "Hristiyanlar neden Eski Antlaşma’da yapıldığı halde artık kurban kesmiyorlar?" diye sorarlar.

Eski Antlaşma’da Tanrı insanların günahlarının bağışlanabilmesi için bir kurban sistemi kurdu. Kurban kanı insanların günahlarından temizlenmesi için Tanrı’ya göre çok önemliydi. Eski Antlaşma’da kâhinlerin sunduğu kurbanlar nesnel ve kalıcı bir kefaret sunmadılar çünkü geçici bir durumdaydılar. Genellikle, hayvan, kurbanı sunan kişinin yerine geçiyordu, onun yerine ölüyordu.

Kutsal Kitap, kurban yoluyla Tanrı'ya isyan, günah ve kefaret hikayesini anlatır.
Eski ve Yeni Antlaşma'nın tümüne baktığımızda hikâyeyi şöyle görürüz: Tanrı insanı yaratırken onlara kendi yüceliğini verdi (Yaratılış 1:27). Maalesef insan günahı seçerek Tanrı’dan uzaklaştı (Yaratılış 3. bölüm). Hepimiz günahkâr olduk (Rom. 5:12). Kendi çabalarımızla Tanrı’ya ulaşmaya çalışıyoruz ama yapamıyoruz. Hepimiz Tanrı’nın hoşuna gitmeyen şeyler yaptık. Masum olan kimse yoktur (Rom. 3:9-12). Tanrı’nın önünde suçluyuz ve herkesin tövbe etmeye ve bir kurtarıcıya (kurbana) ihtiyacı vardır. Tanrı’ya karşı işlediğimiz suç ve günahlardan dolayı hak ettiğimiz bir ceza vardır. Suçlarımız ve günahlarımız karşısında ödememiz gereken bedel çok büyüktür. Tanrı’nın adaletine göre, Kendisi bizim yerimizi aldı (Rom. 3:25). (Rom. 3:26). İsa Mesih’i günahlarımız uğruna çarmıhta kurban olarak sundu. İsa’nın ölümü, son ve kalıcı kurban oldu (İbr. 10:11-12).

Yuhanna 1. bölümde, Vaftizci Yahya, İsa'yı günah için kusursuz ve nihai kurban olarak ilan ediyordu. İsa kusursuz bir kurbandı. İsa, kendi çabalarımızla asla başaramayacağımız şeyi yapmaya geldi çünkü O'nun fedakarlığı sayesinde özgürüz. Kanı bizim için döküldü çünkü biliriz ki kan dökülmeden bağışlama olmaz (İbr. 9:22).

İşte Yeni Antlaşma yazarlarından İsa'nın ‘kurban’ ya da ‘kuzu’ olarak tanımlandığına dair diğer bazı referanslar:

• Biliyorsunuz ki, atalarınızdan kalma boş yaşayışınızdan altın ya da gümüş gibi geçici şeylerle değil, kusursuz ve lekesiz kuzuyu andıran Mesih'in değerli kanının fidyesiyle kurtuldunuz (1. Petrus 1:18-19).

• Yeni bir hamur olabilmek için eski mayadan arınıp temizlenin. Zaten mayasızsınız. Çünkü Fısıh kuzumuz Mesih kurban edildi (1Ko. 5:7).
• O günahlarımızı, yalnız bizim günahlarımızı değil, bütün dünyanın günahlarını da bağışlatan kurbandır (1Yu. 2:2).
• Tanrı Mesih'i, kanıyla günahları bağışlatan ve imanla benimsenen kurban olarak sundu. Böylece adaletini gösterdi. Çünkü sabredip daha önce işlenmiş günahları cezasız bıraktı. Bunu, adil kalmak ve İsa'ya iman edeni aklamak için şimdiki zamanda kendi adaletini göstermek amacıyla yaptı (Rom. 3:25-26).
• Tanrı'yı biz sevmiş değildik, ama O bizi sevdi ve Oğlu'nu günahlarımızı bağışlatan kurbanolarak dünyaya gönderdi. İşte sevgi budur (1Yu. 4:10).
• Her kâhin her gün ayakta durup görevini yapar ve günahları asla ortadan kaldıramayan aynı kurbanları tekrar tekrar sunar. Oysa Mesih günahlar için sonsuza dek geçerli tek bir kurban sunduktan sonra Tanrı'nın sağında oturdu
  (İbr. 10:11-12).

İsa Mesih, dünyanın günahını ortadan kaldıran Tanrı Kuzusu’ydu.