1-Acımızı ve kederimizi üstlenmek için öldü (Yşa. 52:14, 53:3-4)

Tanrı, acılarımızın ve kederimizin farkındadır. O acılarımızda bizden uzak değildir. Acı çekmenin nasıl bir durum olduğunu bilir. Çünkü biricik Oğlu olan İsa acı çekti. Yeşaya peygamber, bizlere sadece günahlarımızın değil, aynı zamanda günahlarımızdan kaynaklanan sonuçların da İsa Mesih’e yüklendiğini öğretir.

Elie Wiesel tarafından yazılan Night adlı kitap, yetişkin Yahudilerin, hatta bebeklerin ateşe atıldığı sahnenin korkunç ayrıntılarına yer verir. Tanrı’ya isyan eden Wiesel, Yahudilerin kutsal günlerinde oruç tutmayı reddeder ve Tanrı’nın varlığını sorgular. Wiesel, yaşanan acıların kelimelerle ifade edilemeyeceğini belirtir. Kitaptaki en rahatsız edici sahne, henüz 12 yaşında olan bir çocuğun ölüme sürüklenmesidir.  O ve diğer üç kişi idam sehpasına götürülür. Mahkumların geri kalanı ise, idam edilenlerin yüzlerine bakmaya zorlanmaktadır. Üç kişi anında ölmesine rağmen, çocuk nefes almaya devam ediyordu. Yaklaşık yarım saat nefes almak için mücadele etti. Wiesel şöyle der: ‘‘Arkadan birisi Tanrı nerede? diye sordu. İçimden bir sesin yankılandığını duydum: Tanrı nerede?’’ Bu an, Wiesel için bir dönüm noktasıdır. O zamanki düşüncelerinde Tanrı ölmüştü. İnsanların çektiği acıların ve kötülüğün ortasında, ben de acı çekerek ölen İsa’ya bakıyorum. Kötülüğün derinliğini ve Tanrı’nın sevgisini düşünürken, O’nun haçtaki varlığını görüyorum.

2-Günahın ücretini ödemek için öldü (Yşa. 53:5-6)

İsa neden ölmek zorundaydı? Çünkü günahın ücreti ölümdür. Cezayı üstlenmesi gerekiyordu. İsa’nın ölümü günahlarımızın bedelini ödemektedir. İsa’nın acı çekmesi ve ölmesi, Tanrı’nın günahı ne kadar çok önemsediğini göstermektedir. Günaha göz yuman bir Tanrı’ya iman etmiyoruz. Tanrı, günahtan nefret eder. Günahları aklamak için Oğlu’nu kurban kuzu olarak feda etti. Tanrı’nın Oğlu İsa Mesih, günahın ücretini ödedi.

3-Bizi Tanrı ile barıştırmak ve huzuruna getirmek için öldü (Yşa. 53:5-6)

Hristiyanlar olarak Tanrı ile barış içindeyiz. Çünkü İsa’nın çarmıhtaki ölümüyle barış sağlandı. Mesih’e iman etmeden önce, Tanrı’nın düşmanlarıydık. Ya Tanrı’nın dostuyuz ya da düşmanıyız. Başka bir seçenek yok. Günah, bizi Tanrı’dan ayırır ve düşmanlık tohumunu eker. Bu öğreti kulağa zor gelse de, Kutsal Kitap’ta açıkça anlatılır. Barış prensi olan İsa gelinceye dek insanlar, Tanrı ile savaş halindeydi. İsa Mesih, yüreğimize ve yaşamımıza girdi. Böylece Tanrı’nın düşmanları değil, ev halkı olduk.

İsa Mesih’e iman ettiğimizde teslimiyetin beyaz bayrağını dalgalandırırız. Barış galip geldi. Kötülüğün krallığından ışığın krallığına geçtik. Tüm günahlarımıza rağmen Tanrı bizleri bağışlar. Çünkü İsa bizim yerimize öldü ve isyanımızın bedelini ödedi. Aynı zamanda diğer insanlarla da barış sağlandı. Buna rağmen kiliseler arasındaki bölünmelerin, kavgaların ve dedikoduların yaşanması Tanrı’yı incitiyor. Tanrı ile barışın tadını çıkarmak yeterli değildir, aynı zamanla komşularımızla da barışmak için çaba göstermeliyiz.

4-Şifa vermek için öldü (Yşa. 53:5)

Hastalık ve ölüm, yaratılışı bozan günahın sonuçlarından bazılarıydı. Tanrı sadece ruhlarımıza şifa vermek istemiyor. Aynı zamanda bedenlerimize de şifa vermek istiyor. O şifa veren Rab’dir. İsa’nın ölümü bizlere şifa verdi. Hastalanmaya devam ediyoruz ve ölüyoruz. Ancak sonsuz yaşamda acıya, hastalığa ve ölüme yer yoktur. John Piper, ‘‘İsa’nın sırtına aldığı korkunç darbeler, hastalıksız bir dünyayı satın aldı’’ der.

İsa, ölümü ve hastalığı kaldırdı. İsa bizleri fiziksel hastalıklardan kurtarmak için öldü. Bugün şifa için dua ederken ne yapıyoruz? Tanrı’nın, İsa’nın ölümü aracılığıyla hastalıkları kaldırmasını istiyoruz. Bu, tüm fiziksel rahatsızlıklardan kurtulacağımız anlamına gelmiyor. Çünkü Tanrı her şeye gücü yetendir ve dilediğini yapmakta özgürdür. O’nun bizi iyileştirmemeyi seçebileceğini bilerek iradesine boyun eğiyoruz. Bu bir sorun değil, çünkü nihai şifanın sonsuz yaşamda olduğuna iman ediyoruz.

5-Tanrı’nın gazabını kabul etmek için öldü (Yşa. 53:10-11)

Tanrı’nın gazabı hakkında konuşmayı sevmiyoruz. Çünkü Tanrı’yı öfke dolu gösterdiğini düşünüyoruz. Holokost’un yaşandığını gören ve kolaylıkla kabullenen bir kişi hakkında ne düşünürsünüz? Ya da hâkimin bir bebeğe istismarda bulunan kişiyi onaylaması hakkında neler düşünürüz? Böyle bir adalet karşısında dehşete düşmez miyiz? Tanrı, kötülüğe karşı öfkelidir. O, her şeyi güzel yaratmıştır, ancak insanlık isyan etmiştir. Tanrı’nın günahı yargılaması, bundan dolayı da İsa’nın ölmesi gerekiyordu.

Tanrı gazabını göstermeseydi, adil olmazdı. Tanrı, gazabıyla tüm dünyayı yok edebilir. Ancak O aynı zamanda sevecendir. Bu nedenle İsa Mesih aracılığıyla adaletini ve merhametini aynı anda gösterdi. Çarmıhta, Tanrı mükemmel bir şekilde adil ve mükemmel bir şekilde merhametliydi. Günaha karşı gazabını biricik Oğlu’nun üzerine dökerek adaletini gösterdi. İsa Mesih, Tanrı’nın gazabını üstlenerek merhametini gösterdi.

Trevin Wax