Bugünlerde insanlar konuşurken onlara doğru eğilmeye başladım. Sanırım eskisi kadar net işitmiyorum. Dolayısıyla bu durumu telafi etmek için daha dikkatli dinlemem gerekiyor. 

Kocam bir kulağındaki işitme duyusunu kaybedeli 10 yıldan fazla oldu. Hayatımızı değiştiren bir olaydı. Beni duyması için zaman zaman bağırıyormuşum gibi geliyordu. “Kulağı duymadığı için yüksek sesle konuşuyorum” diye başkalarına açıklamak zorunda kalıyordum. Eğer gittiğimiz restoran gürültülüyse artık bize zevk vermiyordu. İnsanları duyabilmek için onlara doğru eğilmekle kalmıyor, aynı zamanda sağlam kulağının tarafına da dönmesi gerekiyordu. Konuşanlar kadınsa durum özellikle rahatsızlık vericiydi. Ama hayatımızda yapmamız gereken değişiklikler vardı. 

Hayatımızdaki değişikliği kabul ederken, sadece DUYMAK İSTEDİKLERİMİZİ duyma eğiliminde olmak anlamına gelen "seçici işitme" hakkında da güldük. Gerçekten birbirimizi duyabiliyor muyduk yoksa sadece duymak istediklerimizi mi duyuyorduk?  

Bu bizim ruhsal hayatımızda da geçerlidir. Tanrı'yı işitmek konusunda gayretli miyim? O'nun bana söylemek istediklerini gerçekten dinlemek için O'na doğru eğilip O'nun huzurunda duruyor muyum?

O'nu dinlemek için daha az gürültülü yerlere gidiyor muyum? Sadece sessiz bir yere gitmekten bahsetmiyorum, ki bu ideal durumdur ama asıl O'nu duymak için hayatımdaki gürültüleri bir kenara koyuyor muyum?    

Sadece duymak istediklerimi söylemesine mi izin veriyorum? Gerçekten değiştirmek veya uğraşmak istemediğim bir alana çok yaklaştığında rahatsız mı oluyorum? 

İş ilişkilerimde ve arkadaşlıklarımda da iyi bir dinleyici olmam gerektiğini biliyorum. Neden bu iş bazen bu kadar zor oluyor? Bunun hala öğrenmekte olduğum bir beceri olmasının birkaç nedeni var...

1. Başkalarını dinlemekte zorlanmamın bir numaralı nedeni bencil olmamdır. Başkalarının beni dinlemelerini istiyorum ama ben onları ve hikayelerini dinleyecek kadar sabırlı değilim. 
2. Yapmak istediğim bir iş var. Karşımdakiyle olan ilişkimizde bir şeyler başarmak istiyorum. Bu iyi bir hedef olsa da sohbet sırasında sadece sahip olduğum bir amacı düşünmem karşımdakini dinlememi etkileyebilir. Sohbet ederken belli hedeflerimizin olmaması gerektiğini söylemiyorum, sadece bunun karşı tarafı dinlememizi engellemesine izin vermememiz gerektiğini söylüyorum.  Kocamın durumunda olduğu gibi durumu açıklamam gerekebilir, böylece konuşmanın başından itibaren anlaşıp rahat olabiliriz.
3. Birisiyle konuşmaktaki asıl amacımın konuştuğum kişiyi sevmek olduğunu unutuyorum. Hedefim sevgi olursa, sözlerim Mesih'i yansıtacak ve tavrım sabırlı ve nazik olacaktır. Bunu akılda tutmak düşmanın saldırılarını savuşturup bizi birliğe götürür. Şeytan birliğimizi yıkmak ister.
4. Her şeyi kontrol etme isteğim var. Fiziksel olarak yaşlandıkça, birçok şeyi kontrol etmeyi ne kadar çok istediğimin farkına varıyorum. Her şeyin belli bir şekilde olmasını istiyorum.  İnsanların belli bir şekilde davranmalarını istiyorum. Amacım kontrol olursa, bu durum tıpkı Rab’bi dinlememi etkilediği gibi karşımdakini de dinlememi etkiler. Eğer O'na teslim olmaktansa işleri kendi bildiğim yoldan yapmak istiyorsam, O'nun bana söylemek istediklerine kapıyı kapatmış oluyorum.  

İşitme/Dinleme, bir Mesih inanlısının hayatının bir parçasıdır. O'nunla yaşayan, dinamik bir ilişkim olduğu için O'nu daha fazla tanımak istiyorum. O'nun istemini bilmek ve yapmak istiyorum, O'nun bilgeliğini arıyorum, O'na daha çok benzemek istiyorum.  Başkalarını O’nun gibi sevmek istiyorum. O'nun  bana konuşmasına izin vermediğim sürece bu alanlarda ne değişebilirim ne de gelişebilirim.  Bu yüzden durup O'nun söyleyeceklerini dinlemem gerekiyor.  Tanrı Sözü'nde DİNLE VE İŞİT kelimeleri birçok kez geçer. Fiziksel işitme duyum eskisi kadar net olsun olmasın Tanrı benim O’nu dinlememi  istiyor. Bu niyet ve dikkat gerektirir.

Dinle, ey İsrail! Tanrımız Rab tek Rab'dir Mar. 12:29

Çünkü bu halkın yüreği duygusuzlaştı, Kulakları ağırlaştı. Gözlerini kapadılar. Öyle ki, gözleri görmesin, Kulakları duymasın, yürekleri anlamasın Ve bana dönmesinler. Dönselerdi, onları iyileştirirdim.  Mat. 13:15

İyi toprağa düşenler ise, sözü işitince onu iyi ve sağlam bir yürekte saklayanlardır. Bunlar sabırla dayanarak ürün verirler.  Luk. 8:15

Kulağı olan işitsin! Vah. 13:9