Kutsal Kitap'ın umut hakkında söylediği çok şey vardır. Umut nedir?  Umut sadece iyimserlik değildir. İkisi aynı şey değildir. İyimserlik, işler yolunda gitmediği halde kendinize her şeyin harika olacağını söylemektir. İyimserlik her zaman gerçeklikle uyumlu değildir ve yüreklerimizi ve bakış açılarımızı değiştirmez. Peki Kutsal Kitap umut hakkında ne söylüyor? 

Eski Antlaşma’da "umut" olarak çevrilen birkaç İbranice sözcük vardır. İlk sözcük "yachal"dır. Beklemek ya da sabırlı olmak anlamına gelir. Bu sözcük çoğunlukla Tanrı'yı beklemekle ilişkilendirilir; O'nun sözünü, vaatlerini ya da eylemlerini beklemek anlamına gelebilir. İşte Mezmurlar'da bu sözcüğü gördüğümüz birkaç ayet;



• “Ey RAB’be umut bağlayanlar, Güçlü ve yürekli olun!” (Mezmur 31:24)


• “Madem umudumuz sende, sevgin üzerimizde olsun, ya RAB!” (Mezmur 33:22) 


• “Neden üzgünsün, ey gönlüm, Neden içim huzursuz? Tanrı’ya umut bağla, 

Çünkü O’na yine övgüler sunacağım; O benim kurtarıcım ve Tanrım’dır.” (Mezmur 42:5) 

İkinci İbranice sözcük "tiqvah"tır. Bu sözcük kordon veya bağ olarak tercüme edilir. Bir şeyin olmasını beklerken hissedilen gerginlik ve beklenti duygusu gibidir. Bir gerginlik durumu yaratmak için bir kordonu sıkıca çekmek gibidir. Bir şeyi beklemek, ummak ya da hevesle bakmak anlamına gelir. 



• “Umudum nerede? Kim benim için umut görebilir?”  (Eyüp 17:15)

• “‘Çünkü sizin için düşündüğüm tasarıları biliyorum’ diyor RAB. ‘Kötü tasarılar değil, size umutlu bir gelecek sağlayan esenlik tasarıları bunlar.’” (Yeremya 29:11)



Yeni Antlaşma’daki çoğu örnekte umut sözcüğü Grekçe "elpis"tir. Kendinden emin bir beklentiyi ya da güvenceyi anlatır. Sevinçle ve tam bir güvenle beklediğimiz kesin bir unsurdur. "Elpo" kökünden gelir; bu da sevinçle beklemek ve hoş karşılamak anlamına gelir. İyi şeylere dair kendinden emin bir beklentidir.

Elçi Pavlus 1. Korintliler 13:13'te şöyle der: “İşte kalıcı olan üç şey vardır: İman, umut, sevgi. Bunların en üstünü de sevgidir.” İman, umut ve sevginin Hristiyan yaşamının temel parçaları olduğunu öğretir. En büyük üç armağandan ikisi iman ve umuttur. İman ve umut birbirinden farklı olmakla birlikte, birbiriyle ilişkilidir. 

Bir sözlüğe bakarsanız, imanın bir şeye duyulan güçlü bir inanç veya gerçek bir güven olarak tanımlandığını görürsünüz. Bu da onun bir parçasıdır. Ancak Kutsal Kitap imanı çok ilginç bir şekilde tanımlar. İman, göremediğimiz şeylere duyulan güvendir. İbraniler kitabının yazarı, İbraniler 11:1'de şöyle diyor;“iman, umut edilenlere güvenmek, görünmeyen şeylerin varlığından emin olmaktır.” Bu özel ayetten imanın temel özelliğinin güven ve itimat olduğunu görürüz. Bir şeyleri görmesek bile bu bir güvendir. Elçi Tomas bile İsa Mesih'in öğrencilerinin yaşadığı her şeyden şüphe ediyordu. Ölümünden ve dirilişinden sonra onlara göründü. Tomas'a şöyle dedi; “Beni gördüğün için mi iman ettin?…Görmeden iman edenlere ne mutlu!” Kutsal Kitap'ta imanın odağı Tanrı ve O'nun vaatleridir.

Kutsal Kitap, İsa Mesih'e ve O'nun yaptıklarına olan imanımız sayesinde kurtulduğumuzu öğretir.


• “İman yoluyla, lütufla kurtuldunuz. Bu sizin başarınız değil, Tanrı’nın armağanıdır. Kimsenin övünmemesi için iyi işlerin ödülü değildir.” (Efesliler 2:8-9)
• “İman olmadan Tanrı’yı hoşnut etmek olanaksızdır. Tanrı’ya yaklaşan, O’nun var olduğuna ve kendisini arayanları ödüllendireceğine iman etmelidir.” (İbraniler 11:6-7)
• “Demek ki iman, haberi duymakla, duymak da Mesih’le ilgili sözün yayılmasıyla olur.” (Romalılar 10:17)

İman, fiziksel gözlerimizle ayırt edilemeyen şeylerin gerçekliği ile ilgilidir. 2 Korintliler 5:7 bize “gözle görülene değil, imana dayanarak yaşadığımızı" söyler. 

Peki ya umut? Umut, ne olacağına dair bir beklentidir. Bu, iyiye dair kendinden emin bir beklentidir.

Umudunuzu nelere bağlıyorsunuz? Hayatınızın temeli nedir? 

Elçi Pavlus der ki “önceden ne yazıldıysa, bize öğretmek için, sabırla ve Kutsal Yazılar’ın verdiği cesaretle umudumuz olsun diye yazıldı.” (Romalılar 15:4) Kutsal Yazıların bize hem öğretmek hem de umut vermek için yazılıp bize verildiğini söyler. Gerçek umut, nasıl hissettiğimize değil, Tanrı'nın söylediklerine dayanır.



İbranilerin yazarı şöyle der: “Canlarımız için gemi demiri gibi sağlam ve güvenilir olan bu umut, perdenin arkasındaki iç bölmeye geçer. Melkisedek düzeni uyarınca sonsuza dek başkâhin olan İsa oraya uğrumuza öncü olarak girdi.” (İbraniler 6:19-20) Yazar, sağlam ve güvenli bir umuda sahip olduğumuzu, bu umudun canlarımız için bir gemi demiri olduğunu söyler. Gemi demiri, tekneyi sabit tutan bir eşyadır. Sağlamdır ve hareket etmez. Bu gemi demirinin İsa Mesih olduğunu söyler. Mesih son kurbanımız ve baş kahinimizdi. O, Tanrı'nın önünde aracımız olarak oradadır. 2 Petrus 2:4-5 Tanrı hakkında konuşur ve şöyle der; “O bütün insanların kurtulup gerçeğin bilincine erişmesini ister. Çünkü tek Tanrı ve Tanrı’yla insanlar arasında tek aracı vardır. O da insan olan ve kendisini herkes için fidye olarak sunmuş bulunan Mesih İsa’dır.” Kutsal Kitap’taki umut bir gerçektir. İyi bir şeye inanmanın getirdiği beklentidir. İman ve umut birbirlerini tamamlayan kavramlardır. İman olmadan umut olmaz, umut olmadan da gerçek iman olmaz.


Bu dökük dünyada umut mu arıyorsunuz?

Tanrı’ya iman edin. İsa Mesih'e güvenin. İmanınızı ve umudunuzu O'na bağlayın. O Ruhunuzun umudu ve gemi demiri olsun!