Kutsal Kitap'ta gördüğümüz bağışlama örneklerinden biri de Yusuf karakteridir. Yusuf’u düşününüz. Babasının en sevdiği oğluydu. Yusuf’a çok kötülükler yapıldı; kardeşleri ona kıskandı, gümüş para ile karşılığında köle olarak satıldı, alay edildi, giysileri çekilip üstünden alındı, yalan söylendi, tutuklandı ve kendi halkı tarafından tanınmadı. Ama sonra Yusuf Mısır’da yüksek bir mevkiye ve güce kavuştu. Büyük bir kıtlık zamanında, muhtaç olan kardeşleri kendisine geldiler. Onlardan yaptıklarının intikamını alabilirdi. Ancak o, tüm halkını kurtarmak için, kardeşlerini affetmeyi seçti. 

Yusuf'un hikayesini Yaratılış 37-50 bölümlerinde okuyabilirsiniz. Bu örnekten bağışlama konusunda çok şey öğrenebiliriz.

Bağışlama süreci Yusuf’a kolay gelmemiştir. Yusuf kardeşlerini kendisine yaptıklarından dolayı affetmeden önce onlarla birkaç etkileşim yaşar. Bu etkileşimlerde gerçek kimliğini açıklamamayı seçer. Aslında onlara karşı oldukça kurnazca davranır ve onları sınar. Bu şekilde onların doğru söyleyip söylemediklerini öğrenmeye ve kendisine karşı yaptıklarından dolayı pişmanlık duyup duymadıklarını anlamaya çalışır. Yusuf'un birçok bölüm boyunca en az yedi kez ağladığını görürüz. 



Bizim için de aynı şey geçerli değil midir? Bağışlamak bizim için kolay değildir ve zaman alabilir. Kardeşlerini bağışlamak Yusuf'un ruhu için iyi oldu. Tanrı'yı onurlandırdı ve Yusuf'u acıdan özgür kıldı. Tanrı'nın Yusuf ve halkı için istediği şeyin bu olduğunu güvenle söyleyebiliriz. Öyküde görebildiğimiz kadarıyla, Yusuf'un Yaratılış 50. bölümdeki bu bağışlama noktasına gelmesi yaklaşık 24 yıl sürmüştür;

Babalarının ölümünden sonra Yusuf’un kardeşleri, “Belki Yusuf bize kin besliyordur” dediler, “Ya ona yaptığımız kötülüğe karşılık bizden öç almaya kalkarsa?” Böylece Yusuf’a haber gönderdiler: “Babamız ölmeden önce Yusuf’a şöyle deyin diye buyurmuştu: ‘Kardeşlerin sana kötülük yaptılar, lütfen onların suçunu, günahını bağışla.’ Ne olur şimdi günahımızı bağışla. Biz babanın Tanrısı’nın kullarıyız.” Yusuf bu haberi alınca ağladı. Bunun üzerine kardeşleri gidip onun önünde yere kapanarak, “Senin köleniz” dediler. Yusuf, “Korkmayın” dedi, “Ben Tanrı mıyım? Siz bana kötülük düşündünüz, ama Tanrı bugün olduğu gibi birçok halkın yaşamını korumak için o kötülüğü iyiliğe çevirdi. Korkmanıza gerek yok, size de çocuklarınıza da bakacağım.” Yüreklerine dokunacak güzel sözlerle onlara güven verdi (Yaratılış 50:15-21)

Yusuf'un kardeşlerine verdiği yanıttan onun bağışlamayı seçtiğini görebiliriz. Bu kolay olmadığı anlamına gelmez. Bağışlamak zor olsa da, bu konuda sabırlı olmalıyız. Yukarıdaki ayetlerde iki farklı şey söz konusudur; bağışlama ve barışma. Bağışlama ilişkisel (bir) borcun ortadan kaldırılmasıdır. Barışma ise ilişkisel borç hiç oluşmamış gibi ilişkiye devam etmektir. Yaratılış 50'de Yusuf hem kardeşlerini affeder; onları hapse atmaz, hem de kardeşleriyle ilişkilerini düzeltir; onlarla aile ilişkilerini yeniden kurar. 

Bağışlama, Yusuf'un intikam peşinde koşmamasını ya da öfkelenmemesini sağladı. Bağışlama, Yusuf'un sevgi dolu ve şefkatli bir insan olmasına neden oldu. Bu Tanrı'nın verdiği özel bir lütuftu. Sevgi dolu bağışlama, bir kişinin insanları incitecek bir intikam arayışına girmesini engeller. 

Bağışlamada bir güç vardır ve Tanrı bağışlamada etkindir. Bu hikayede bu gerçekleri görürüz. Fakat her zaman bu kadar basit değildir. 

Hangi durumlarda başkalarıyla barışabiliriz? Bu konuyu başka bir makalede ele alacağız. 

Daha önce de belirttiğimiz gibi, affetmek bizim sorumluluğumuzdur. Birisi tarafından incitilmiş olsak bile, iyileşmeye giden yoldaki ilk adımlardan biridir.  

Aynı zamanda Mesih'te Tanrı'yla olan ilişkimizin de bir parçasıdır. Unutmayın ki günahlarımızın bağışlanması Mesih'in çarmıhtaki işi sayesinde gerçekleşmiştir. 



“Peygamberlerin hepsi O’nunla ilgili tanıklıkta bulunuyorlar. Şöyle ki, O’na inanan herkesin günahları O’nun adıyla bağışlanır” (Elçilerin İşleri 10:43). 



“Dolayısıyla kardeşler, şunu bilin ki, günahların bu Kişi aracılığıyla bağışlanacağı size duyurulmuş bulunuyor. Şöyle ki, iman eden herkes, Musa’nın Yasası’yla aklanamadığınız her suçtan O’nun aracılığıyla aklanır” (Elçilerin İşleri 13:38-39). 



“Tam bir bilgelik ve anlayışla üzerimize yağdırdığı lütfunun zenginliği sayesinde Mesih’in kanı aracılığıyla Mesih’te kurtuluşa, suçlarımızın bağışlanmasına kavuştuk” (Efesliler 1:7-8). 

Ama yine de bu bizi daha büyük bir soruya getiriyor: Nasıl affederiz?



 İmanımıza dayanarak ve itaat ederek affederiz. Bağışlama bir iman ürünüdür. Birisi bize bir haksızlık ettiğinde doğal olarak o kişiye ve yapmış olduğu haksızlığa odaklanırız. Bundan dolayı Tanrı’ya imanla bakmamız gerekir. Tanrı’ya imanla baktığımızda, bize karşı suç işlemiş olanları bağışlamakta özgür olabiliriz. Gerçekten de, Tanrı’ya imanla bakana kadar bağışlamayı öğrenemeyiz. Bağışlamaya çalışabiliriz, “Seni bağışlıyorum” diyebiliriz, ancak hala suçluya bakıyorsak, öfkeyi bağışlayamamayı içimizde saklayarak zorluk çekeriz. Tanrı’ya bakmamız gereklidir, Egemen bir Tanrı’ya olan imanımızı kullanmak, bize öfke ve suçlama kalıpları üzerinde zafer verir. 

Bağışlamak doğamızda yoktur. O yüzden, kendimizi iyi hissetsek de hissetmesek de imanımıza dayanarak affederiz. Tanrı’ya güvenmeliyiz. Başkasını bağışlamamızın eksiksiz olabilmesi için ne gerekirse Tanrı’nın yapacağına inanmamız gerekir. Tanrı’ya itaat etmek adanmışlığımızı gösterir. O’nu hoşnut etmek için bağışlamayı seçtiğimizde, Tanrı da yüceltilir. Tanrı, kendi seçtiği zamanda her işi tamamlar. Bizim işimiz bağışlamaktır. Devamlı bağışlamaktır. 

İşte affetmeyi öğrenmenize yardımcı olabilecek bazı pratik adımlar;

1. Acıyı kabul edin. İnkar etmeyin. Duygularınızı görmezden gelmeyin. Onları hissedin ve sonra Tanrı'ya teslim edin. 



2. Olaylar üzerinde düşünün. Olanları bir günlüğe yazmayı deneyin ya da güvendiğiniz bir arkadaşınızla paylaşın. 

3. Tanrı'nın bağışlayıcılığını hatırlayın. Kesinlikle hak etmediğimiz halde Tanrı'nın bizi Mesih ile bağışladığını kendimize hatırlatmak, başkalarını bağışlamamıza yardımcı olabilir. 

4. Kutsal Kitap’taki emirler üzerinde düşünün. İsa Mesih birçok kez başkalarını bağışlamanın önemini vurguladı ve hatta bunu Rab'bin duasına dahil etmiştir. "Bize karşı suç işleyenleri bağışladığımız gibi sen de bizim suçlarımızı bağışla." 


5. İncinmişliğinizi Rab’be bırakın. Size karşı işlenen bu suçu kendinize tekrar tekrar yaşatma izni vermeyin. Acıyı bırakın ve ilerlemeye karar verin. Bu konuda Tanrı'dan yardım isteyin. 

Birisini affetmeyi seçtiğinizde, Tanrı'nın size gösterdiği iyiliğini görmek isterseniz, bu videoyu şiddetle izlemenizi tavsiye ederim.
 

“Affetmek, bir mahkumu özgür bırakmak ve mahkumun aslında siz olduğunu keşfetmektir” – Corrie Ten Boom.