Çocuklarımın müzik ile ilgilenmesini, ilgi duymalarını gönülden arzuladığım bir gerçek, aslında bazen bunları bizimkiler ile konuşuyoruz da. Onlara soruyorum, piyano çalmak ister misin? Ve çok klasik görünen ama düşündürücü bir yanıt alıyorum.

• Baba ben piyano ÇALAMIYORUM Kİ…

Bir açıdan gerçek olan bu yanıt, yaşamımız ile ilgili pek çok alanda geçerli galiba.

Ben yemek yapamıyorum, kayak yapamıyorum (ki bu benim için gerçek), klarnet çalamıyorum ve bu gibi şeyler.

Aslında iyi ki de böyle, herkes her şeyi yapabilseydi çok ilginç bir dünyada yaşıyor olurduk sanırım.

Lakin bu durumun kilise yaşamlarında da sık sık ortaya çıktığını fark ediyorum. Yapmak istediğimiz (en azından yapmak istediğimizi söylediğimiz) şeylerin karşımızda birer zorluk olarak çıkması durumu yani.

“Bağışlamam gerektiğini biliyorum ama yapamıyorum.”

“Sevmek istiyorum ama yapamıyorum.”

“Öfkelenmek istemiyorum ancak öfkeleniyorum.”

Genellikle de bu durum da Elçi Pavlus’un şu sözlerinde durumla bağdaştırılıyor.

Ne yaptığımı anlamıyorum. Çünkü istediğimi yapmıyorum; nefret ettiğim ne ise, onu yapıyorum. 1Ama istemediğimi yaparsam, Yasa'nın iyi olduğunu kabul etmiş olurum. Öyleyse bunu artık ben değil, içimde yaşayan günah yapıyor. İçimde, yani benliğimde iyi bir şey bulunmadığını biliyorum. İçimde iyiyi yapmaya istek var, ama güç yok. İstediğim iyi şeyi yapmıyorum, istemediğim kötü şeyi yapıyorum. İstemediğimi yapıyorsam, bunu yapan artık ben değil, içimde yaşayan günahtır.

Romalılar 7:15-20

Bedende yaşadığımızdan ötürü zayıflıklarımızın olduğu gerçeği görmezden gelinemeyecek bir durumdur. Ancak gelin şu tanımlamanın ya da (mıyorum, miyorum) ekinin anlamı üzerinde düşünelim.

Bir şeyi “yapamamak” durumu, oldukça masum, naif bir durum gibi görünüyor, ne demek istiyoruz bununla?

• Benim yeteneklerim buna elvermiyor
• Benim yetilerim bu durum için yeterli değil
• Ben bunu beceremiyorum.

Öyleyse gelin şöyle bir soru ile yazımıza devam edelim. Bakalım durum her zaman böyle mi?

Bu durumu değiştirmek için ne yapıyorsun?

Ya da, bu konuda nasıl bir çaba sarf ediyorsun?

Kimden yardım alıyorsun?

Daha genç olduğum zamanlarda spor ile ilgilenirken, sezon başında, yeterince hızlı koşma, yeterince çevik ve dayanıklı olma, yeterince yükseğe zıplama konuları bizim için “yapamıyorum, beceremiyorum” durumuydu. Bir standart vardı ve biz bu standart karşısında oldukça geride olabiliyorduk…

“Yapamıyorduk.”

Ancak haftada 2-3 er saatlik antrenmanlarla, canla başla çalışarak, birbirimizi yüreklendirerek el birliği ile o standarda yaklaşmaya çalışıyorduk, sonuç mükemmel olmasa da kesinlikle bir ilerleme kaydediyorduk ve genellikle bu ilerleme gösterdiğimiz çaba ile doğru orantılıydı. Bazılarımız bırakmak istiyorduk çok zorlandığımızdan ama bir arada olduğumuz için yapmıyorduk, el birliği ile devam ediyorduk.

Bunun sonucunda belki hala,

“Yapamıyorduk” ama deniyorduk… Çaba gösteriyorduk. Gelişiyorduk ve genellikle sonunda "yapabiliyorduk".

Bizi bu sonuca götüren şey ise, yapamamamızın sebebinin, çalışmamak ve hantallık olduğunu ve bunu aşmak için çabalamamız gerektiğini bilmemizdi.

Tabi burda farklı da bir durum ortaya çıkıyordu... Asıl yapman gereken hızlı koşmak değil, hızlı koşabilmek için bunu çalışman gerektiği gerçeği anlamlıydı.

Bu yüzden, bizim çocuklar bana “baba bunu yapamıyorum” dediklerinde, bunun için çaba göstermeleri, ancak bu şekilde yapabilecekleri konusunda teşvik etmeye gayret ediyorum.

Aslında, kendimle ve kardeşlerimle konuşurken,

Kendimden ya da onlardan “yapamıyorum, beceremiyorum” sözünü duyduğumda ilk şu soruyu soruyorum.

• Yapabilmek için ne kadar uğraşıyorsun ne gibi adımlar atıyorsun?

“Zaman bulamıyorum”

• Yemek yemek, duş almak, sosyal medya ve diğer şeyler için zaman ayırırken bu gibi acil şeylere de zaman ayrılabilmesi gerekir (durum kişi için gerçekten önemliyse tabi)
• Hayatımızla, sağlığımız ile ilgili hatta evimizdeki tesisatla ilgili bir sorun olduğunda hemen yardım istediğimiz gibi bu konuda da yardım istediğimiz kişiler kim? Cevabını Tanrı ise, tesisat konusunda da YALNIZCA tanrı’dan yardım istemek nasıl bir fikir sizce?

Kısacası, “bu durumu çözmek için ne yapıyorsun” sorusunun cevabı

Yapamıyorum ve yapmıyorum (yapmak istemiyorum, ya da bu durum benim önceliğim değil, önemli ama pek önemli değil) arasındaki ince çizgi bence…

Sorunun çözümü doğru teşhisden geçiyor bence.

Sevgiyle kalın

İşte bu nedenle her türlü gayreti göstererek imanınıza erdemi, erdeminize bilgiyi, bilginize özdenetimi, özdenetiminize dayanma gücünü, dayanma gücünüze Tanrı yoluna bağlılığı, bağlılığınıza kardeşseverliği, kardeşseverliğinize sevgiyi katın.

2. Petrus 1-5-7